Panie! Naucz nas modlić się

Jedenasty rozdział trzeciej Ewangelii ukazuje modlącego się Jezusa, do którego przychodzą uczniowie z prośbą, by Mistrz nauczył ich modlitwy. Św. Łukasz opisuje trwającego na modlitwie Jezusa. Nie wiadomo, gdzie i kiedy to wydarzenie miało miejsce. Ewangelista jednak nie interesuje się tymi szczegółami, ale podkreśla, iż widok trwającego na modlitwie Jezusa sprawił, że Jego uczniowie chcąc naśladować swego Mistrza, proszą Go: „Panie, naucz nas się modlić” (Łk 11,1). W swojej prośbie odwołują się do przykładu Jana Chrzciciela, który nauczył swoich uczniów modlitwy. Jan Chrzciciel, podobnie jak wielu innych nauczycieli w tamtym czasie najwidoczniej również przekazał swoim uczniom formułę modlitewną, zawierającą zapewne specyficzne zwroty, wyznaczone zadania, wartości wyznawane – to wszystko, co przyczyniło się do nawiązania niezwykłej relacji z Bogiem. Modlitwa jest odzwierciedleniem życia. Zapewne tak też było w życiu uczniów Jana Chrzciciela. Modlitwa pozwalała im prowadzić specyficzne życie i tak samo niezwykle postępować. Widząc uczniów Jana modlących się, doświadczając zapewne także mocy płynącej z tej praktyki, czy wreszcie obserwując, jak modlitwa scala uczniów Jana, uczniowie Jezusa proszą, by Mistrz nauczył ich modlić się.

Można powiedzieć: Exempla trahunt – przykłady pociągają! Uczniowie za przykładem Jezusa także chcą się modlić.

Znamienne jest jednak Łukaszowe podkreślenie, iż to uczeń prosi Jezusa, by Ten nauczył ich modlitwy. To wskazanie przypomina, iż modlitwa nie jest naszym osiągnięciem, nie jest czymś, czego można się bez trudu nauczyć. Modlitwa jest darem, który można wyprosić u Jezusa. Stąd też ucząc uczniów modlitwy Jezus zachęca ich, by nieustannie prosili Boga o to, co im potrzeba: „proście, a będzie wam dane” (Łk 11,9). Czyli, jeśli chcecie się modlić, proście o to, módlcie się, byście się umieli modlić.