Przeczytany przed chwilą fragment rozpoczyna się od dwóch obrazów – przepasanych bioder i zapalonej pochodni.

Rzeczywiście pouczenie wzywające do czujności i gotowości zaczyna się od dwóch symbolicznych obrazów. Jezus poleca uczniom, by ich biodra były przepasane. Trzeba pamiętać, iż w starożytności nie szyto ubrań na miarę. Tuniki były obszerne, długie, luźne. Stąd też gdy ktoś rozpoczynał pracę lub wybierał się w drogę, musiał przepasać biodra, by szata nie przeszkadzała mu, by nie krępowała jego ruchów. Pas zdejmowano na czas odpoczynku. A zatem Jezusowy nakaz przepasania bioder oznacza gotowość do wykonania pracy, gotowość do pełnienia jakiegoś zadania. Warto pamiętać, iż autorzy natchnieni często piszą o przepasaniu się sprawiedliwością, wiernością, prawdą lub potęgą (Ps 65,7; Iz 11,5; 59, 7; Ef 6,14). Św. Piotr zaś nakazuje: „przepasawszy biodra waszego umysłu, bądźcie trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1 P 1,13). Nakaz przepasania bioder wydaje się nawiązywać do Księgi Wyjścia, do opisu postawy jaką Izraelici winni przyjąć podczas spożywania posiłku paschalnego: „wasze biodra będą przepasane, wasze stopy obute w sandały, w rękach będziecie trzymać podróżne laski” (Wj 12,11). Postawa ta ukazuje pełną gotowości do wyruszenia w drogę, gotowość do natychmiastowego opuszczenia domu niewoli i wyjścia na wolność. Uczeń Chrystusa zatem ma przepasać biodra – to znaczy ma być gotowym do pracy, by wyruszyć na spotkanie z Panem.

Jezus wzywa także słuchaczy, by mieli zapalone pochodnie – zapalone lampy. Użyte w tekście greckim wyrażenie (gr. lychnos) oznacza pochodnię, ale też lampkę oliwną, kaganek, który zapala się, by rozproszyć ciemności nocy i móc swobodnie poruszać się. Gasi się ją udając się na nocny spoczynek. A zatem zapalona lampa w przeczytanej przypowieści wzmacnia symbol przepasanych bioder i również ma na celu pobudzenie do gotowości oraz do czuwania nocą.

Te dwa polecenia: „Niech będą wasze biodra przepasane i zapalone lampy” wprowadzają w przypowieść. Jezus wzywa swoich uczniów do przyjęcia postawy gotowości. Dalej zaś wyjaśnia dlaczego mają tak czynić. Jaki cel ma takie postępowanie.

Uczniowie jak dobrzy, oddani i gorliwi słudzy, których pan udał się na ucztę i ma powrócić nocą, winni nieustannie oczekiwać na powrót swojego Pana. Chwila przyjścia pana jest całkowicie niepewna. Mówiąc o niepewności tego czasu Jezus posługuje się określeniem straży nocnej. W Palestynie i świecie greckim noc dzielono na trzy straże (warty). Jezus stwierdza, iż pan może przyjść zarówno w środku nocy (straż druga), jak i na krótko przed świtem (straż trzecia). O jakiejkolwiek godzinie wróci Pan i zastanie swą służbę czuwającą i gotową do spełnienia swych powinności, wynagrodzi ich oczekiwanie.