W nauce Apostoła Pawła wiara ma dwa aspekty: negatywny i pozytywny. Na negatywny składa się kilka zasadniczych pojęć takich jak Prawo, grzech, ciało, śmierć, gniew, uczynki. Tym pojęciom Apostoł przeciwstawia: Chrystusa, sprawiedliwość, ducha, życie, łaskę, wiarę. Listę pojęć negatywnych otwiera Prawo z jego skutkami, które starano się zwyciężyć i wypełnić przez uczynki. Wykaz pojęć zbawczych otwiera Chrystus, a kończy wiara, która łączy nas skutecznie z Chrystusem, z Jego dziełem zbawczym i owocami tego dzieła[2].

Nade wszystko wiara jest odpowiedzią na objawienie, a nie odkryciem nowej wiedzy. Zakłada uznanie faktu, że jesteśmy grzesznikami a przez to jesteśmy niezdolni do porzucenia zła i czynienia dobra. Dla Pawła wiara zakłada zarówno fakt uznania własnej grzeszności jak i dar Bożego przebaczenia, jaki przyniosła śmierć Jezusa Chrystusa. Kwestia wiary łączy się także z uznaniem niemożliwości osiągnięcia zbawienia własnymi siłami oraz prawdy, iż Bóg dokonał w tym zakresie wszystkiego, co konieczne. „Dobra Nowina” jest „mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego” (Rz 1,16). Ci, którzy wierzą, uznali swoją grzeszność, otworzyli się na łaskę Bożą i stali się ludem Chrystusa. Na zbawienie bowiem nie można zasłużyć. Trzeba je przyjąć jako dar łaski. Trzeba ufać – pokładać wiarę w Bogu.