Czy jednak obraz Boga w pismach Apostoła Pawła ma swoje analogie i poniekąd swoje źródło jedynie w tradycji Starego Przymierza?

Z całą pewnością obraz ojca, do jakiego nawiązuje Paweł, ma swoje korzenie zarówno w Starym Testamencie jak i w tradycjach wczesnożydowskich. Niektórzy jednak komentatorzy podkreślają szczególniejszy wpływ kultury hellenistycznej na myśl Apostoła Narodów. Pamiętając i mając na względzie hellenistyczne wykształcenie młodego potomka rodu Beniamina wskazują, iż za Pawłowym obrazem ojca kryją się nade wszystko wyobrażenia i kultura grecko-rzymska. Te właśnie prądy, w ich opinii, stały się podstawą dla stworzenia Pawłowej koncepcji ojca, w sposób szczególny obrazu Boga Ojca. Niektórzy z nich, podkreślając wpływ wyobrażeń i kultury grecko-rzymskiej, wskazują w Pawłowym obrazie ojca także elementy obrazu matki. Większość jednak badaczy myśli św. Pawła stwierdza, iż trudnym jest jednoznaczne określenie z jakich źródeł Paweł czerpał, do jakich tradycji nawiązywał, kreśląc obraz Boga Ojca[2].

Pamiętając o różnorodności opinii co do źródeł, czy też wpływu różnych tradycji na myśl Apostoła Narodów, zasadnym wydaje się uznanie, że niewątpliwie fundamentalną rolę w kształtowaniu światopoglądu teologicznego Pawła, w tym także metafory ojca – obrazu Boga Ojca, miała tradycja Narodu Wybranego, którego Apostoł był oddanym członkiem.

Czytając listy Apostoła Narodów, widać, iż słownictwo, jakim operował Paweł, wywodzi się z żydowskich tradycji mądrościowych. To właśnie one wydają się być najbardziej prawdopodobnym źródłem symboliki obrazu ojca występującej u Pawła. Warto pamiętać, iż Paweł z dumą i całą mocą podkreśla: „Ja jestem Żydem” (Dz 21,39; 22,3). Z dumą pisząc do Rzymian stwierdza, „ja jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina” (Rz 11,1).