W naszych poszukiwaniach śladów obecności i działalności Ducha Świętego na kartach Starego Testamentu sięgamy po księgi prorockie. Patrząc na tytuł dzisiejszego wykładu można podejrzewać, że będzie on dotyczył aktywności Ducha Świętego podczas dzieła stworzenia świata?

Przywołane w temacie dzisiejszego spotkania pierwsze słowa hymnu „Veni Creator Spiritus” – „Przybądź Duchu Stworzycielu!” rzeczywiście zdają się przenosić nas ku prehistorii, gdzie aktywność „Ducha Świętego” określanego jako „Stworzyciel” jest najbardziej widoczna. Niemniej jednak nie możemy zapomnieć o tym, że Bóg – jak uzmysławia nam to pierwsza z prawd wiary – nie tylko stworzył świat, ale też stale podtrzymuje go w istnieniu i nieustannie nim kieruje. To ciągłe zatroskanie Boga o nas nazywamy „Opatrznością”. I choć zazwyczaj mówiąc o „Opatrzności” myślimy o Bogu Ojcu, to jednak również Duch Święty ma w niej swój udział. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina: „Jest rzeczą właściwą, aby Duch Święty rządził stworzeniem, uświęcał je i ożywiał, ponieważ jest Bogiem współistotnym Ojcu i Synowi… Do Niego należy panowanie nad życiem, ponieważ będąc Bogiem, zachowuje stworzenie w Ojcu przez Syna” (por. KKK, 703). A zatem „Duch Święty” jako „Duch Stworzyciel” ma swój nieoceniony i nieustanny udział w creatio continua: „Bóg, który stworzył wszechświat, podtrzymuje go w istnieniu (…) przez Ducha Stwórcę, który daje życie” (KKK, 320).