Co oznaczają te dwa niezwykłe dary?

Zapowiedzianą duchową przemianę umożliwi nadzwyczajny, niezmiernie ubogacający dar, na który złoży się „nowe serce” (lēb ḥādāš) oraz „nowy duch” (rû^aḥ ḥădāšâ). W Księdze Ezechiela można zauważyć wzajemną korespondencję „serca” i „ducha” (por. Ez 11,19; 18,31; 21,12; 36,26).

Serce w rozumieniu biblijnym nie jest wyłącznie siedliskiem różnego rodzaju uczuć (por. np. Wj 4,14; 1 Sm 1,8; 2 Sm 15,13; Iz 1,5; 65,14; Ps 4,8; 13,3; 25,17; 40,13), lecz także ośrodkiem inteligencji oraz miejscem poznania (por. np. Prz 2,2.10; 14,33; Syr 17,6) i podejmowania decyzji (por. np. 2 Sm 7,3; Iz 10,7). Tak więc w antropologii biblijnej „serce” stanowi siedlisko świadomej, rozumnej i wolnej osobowości człowieka. W nim rodzą się myśli, plany, decyzje i uczucia. Obejmuje tym samym i wywiera wpływ na podstawowe obszary ludzkiej egzystencji oraz aktywności. Jest ono także przestrzenią tajemniczej działalności Boga. Można więc powiedzieć, że stanowi odpowiednik współcześnie rozumianego sumienia. Jahwe zapowiadając dar „nowego serca” (lēb ḥādāš) precyzuje, że będzie to „serce cielesne” (lēb bāśār) w miejsce „serca kamiennego” (lēb hā’eben). Oznacza to całkowitą zmianę stosunku ludu wybranego do Boga, co będzie skutkowało postawą pełnej otwartości i gorliwości w spełnianiu podjętych zobowiązań. To „nowe serce” zastąpi dotychczasowe, porównane do twardej skamieliny, które było oporne i zamykało się przed Bogiem, stając się tym samym źródłem złego postępowania. W tekście paralelnym możemy przeczytać słowa zapowiedzi Jahwe: „Usunę serce kamienne, a dam im serce cielesne, aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami, strzegli moich przykazań i wypełniali je!” (Ez 11,19-20). Powszechne stanie się zamierzone i oczekiwane przez Boga poznanie, rozumienie i pełnienie Jego woli zawartej w przykazaniach. Tak więc „nowe serce” – „serce cielesne” oznacza serce żywe, wrażliwe, a równocześnie chętne do działania zgodnego z planem Jahwe.