Hebrajski zatem termin rûaḥ ma niezwykle bogatą konotację.

Patrząc na najróżniejsze używanie hebrajskiego słowa rûaḥ widać wielką wieloznaczność tego terminu. U jego podstaw leży idea ruchu powietrza obserwowanego zarówno w działaniu natury – wiatr, jak i oddechu umożliwiającym kontynuowanie życia.

W odniesieniu do Boga, jak i do człowieka słowo to zawsze opisuje coś niematerialnego i abstrakcyjnego. W powiązaniu z Bogiem rûaḥ oznacza najpierw Jego stwórczy potencjał i życiową siłę, która może zostać udzielona człowiekowi. Z pomocą tego słowa akcentuje się zarazem transcendencję Boga, jak i sposób w jaki może on wpływać na to, co dzieje się pośród stworzenia. Jest więc rûaḥ czynnikiem pozwalającym odczuć stworzeniu obecność i aktywność Boga przy zachowaniu Jego odrębności wobec świata.