Jezus Sługą Pańskim, który ma dokonać odkupienia

Kiedy staramy się zrozumieć sens chrztu Jezusa w Jordanie, musimy uświadomić sobie, że zasadniczą część wspomnianej wypowiedzi Jana Pawła II stanowią słowa: „Jezus schodzi do wody – jako niewinny, który czyni siebie «grzechem» za nas”.

Najważniejsze jest, aby pamiętać, że mamy w tym wypadku odniesienie do Pieśni o Słudze Pańskim. W słowach mój syn mamy odwołanie się do mój sługa (Iz 42,1-2 w wersji LXX).

Co jednak przemawia za tym, iż w wypowiedzi z nieba występuje nawiązanie do tych poematów starotestamentalnych, skoro Jezus nie jest tutaj bezpośrednio i formalnie określony jako Sługa Pański i jakie znaczenie ma to odwołanie do Pieśni z Księgi Izajasza?

Za opinią, iż głos z nieba jest echem Iz 42,1, przemawiają następujące racje:

1) Kontekst. a) Przed opisem chrztu Jezusa w Ewangelii św. Mateusza znajduje się dialog między Janem Chrzcicielem a Mistrzem z Nazaretu (Mt 3,14-15), z którego wynika, że Poprzednik Chrystusa wiedział, kim jest Jezus i dlatego nie chciał Mu udzielić chrztu „na odpuszczenie grzechów”. Z kolei z opisu wynika, że Mistrz z Nazaretu już przed zejściem do Jordanu miał świadomość misji, jaką ma spełnić.

Kluczem do zrozumienia tej rozmowy są niewątpliwie słowa: „Wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3,15). Sprawiedliwości nie należy tutaj rozumieć w sensie moralnym, czyli, że nie chodzi o wypełnienie Bożych przykazań (Ps 119), ale o plan Boży względem ludzkości, czyli o wypełnienie całego Pisma. Jezus i Jan Chrzciciel mają więc razem wypełnić Boży plan, który, choć obecnie ukryty, ujawni się jednak w pełni w odpowiednim czasie.

Wyrażenie „wszystko, co sprawiedliwe” oznacza zatem: wypełnić to wszystko, co jest napisane w Prawie i u Proroków (por. Mt 5,17). Słowo sprawiedliwość ma zatem związek z powołaniem Sługi Pańskiego cierpiącego za grzechy innych, gdyż chodzi o realizację Bożego planu zbawienia.

Jezus nie miał potrzeby oczyszczenia, ale wziął na siebie grzechy ludzi jak cierpiący Sługa Pański (Iz 53,4-6) a to poprowadzi Go do śmierci. A ze strony Jana Chrzciciela wypełnienie „wszystkiego, co sprawiedliwe” polega na realizacji zadanie, jakie otrzymał w stosunku do grzesznych ludzi. Chrzest, którego udzielał, był bezpośrednią odpowiedzią na wolę Bożą i dlatego Mesjasz, całkowicie zwrócony ku Ojcu, powinien się mu także poddać.