Obok prawdy, iż Duch Święty wpływa – wywołuje określone skutki w duszy chrześcijanina, Paweł pokazuje także, iż działaniu Ducha Świętego w duszy chrześcijanina winno odpowiadać współdziałanie człowieka.

Dar Ducha Świętego jest również zobowiązaniem. Bóg obdarza człowieka Duchem Świętym ale przez to nakłada na obdarowanego obowiązek współpracy.

Paweł w swoich pismach podkreśla, iż chrześcijanin winien myśleć „według Ducha”. Winien ubiegać się o to, starać się, tego chcieć, czego pragnie Duch Święty. „Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha – do tego, czego chce Duch” (Rz 8,5). Uczeń Chrystusa nie może żyć według ciała, jak poganin. Na mocy swej nowej natury zobowiązany jest żyć „według Ducha”: opowiadać się za tym, czego pragnie Duch Święty.

Chrześcijanin winien również „postępować” (gr. peripatein) według Ducha. Zachęta, czy też wręcz nakaz, by postępować według Ducha, wielokrotnie pojawia się w jego listach. Mieszkańców Galacji Apostoł napomina: „Postępujcie według Ducha, a nie spełnicie pożądań ciała” (Ga 5,16). W piśmie zaś do Rzymian czytamy: „Nie według ciała postępujmy, ale według Ducha” (Rz 8,4). W listach Pawłowych wyrażenia: „według Ducha” i „Duchem” podkreślają moc Ducha Świętego, umożliwiającą chrześcijaninowi właściwe postępowanie. Człowiek ochrzczony winien żyć i działać „mocą Ducha świętego” kierując się zasadami i normami Ducha.