O tym jak takie postępowanie „w Duchu” powinno wyglądać w praktyce. Apostoł pisze bardzo obszernie i szczegółowo w Liście do Galatów.

W piątym rozdziale Listu do Galatów Paweł kreśli uczynki jakie rodzą się z ciała oraz jakie są owoce Ducha. „Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa.” (Ga 5,19-23).

W Liście do Galatów Apostoł podkreśla także konieczność postępowania „w Duchu świętym”, Paweł pisze o prowadzeniu, kierowaniu (gr. agein). W ten sposób zapewnia: „Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić Duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa” (Ga 5,18). Podobnie w Liście do Rzymian twierdza: „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8,14). Chrześcijanin winien postępować w „w Duchu Świętym”, co oznacza postępowanie wsparte mocą Ducha, które przejawia się w przestrzeganiu zasad i norm Ducha.

Mówiąc o  moralnym postępowaniu chrześcijanina Paweł stwierdza: „mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Ga 5,25). Postępowanie „Duchem” jest świadomym i poprawnym sposobem życia.

W listach Paweł przypomina także adresatom, że „jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli” (Rz 8,13). Duch Święty bowiem wpływa na decyzje moralne człowieka. Chrześcijanin zaś winien być na ten wpływ zawsze otwarty.