Czy możemy określić bliżej charakter tego Bożego wyboru Izraela?

Izrael został wybrany nie ze względu na swoją liczebność czy zasługi. Wybór, jakie dokonał Bóg ma charakter bezinteresowny i opiera się na Bożej miłości oraz wierności wobec swego narodu: „Ty bowiem jesteś ludem poświęconym PANU, twojemu Bogu. Ciebie wybrał PAN, twój Bóg, ze wszystkich narodów, jakie są na ziemi, abyś był dla Niego ludem i szczególną własnością. PAN związał się z wami nie dlatego, że jesteście liczniejsi od innych narodów. Wybrał was, chociaż jesteście najmniejszym wśród narodów, ponieważ PAN was kocha i spełnia przysięgę, którą złożył waszym przodkom. PAN wyprowadził was z kraju, gdzie cierpieliście niewolę, spod władzy faraona, króla Egiptu” (Pwt 7,6-8). Zawarte w przytoczonym fragmencie trzy terminy – „święty” (hebr. qādôš), „wybrany” (hebr. bāḥar), „własność” (hebr. segullā(h)) - opisują relację Izraelitów z Bogiem, wyrażając tym samym istotę teologii wybrania, jaka znamionuje teksty Księgi Powtórzonego Prawa. Izrael jako naród wybrany jest wezwany do bycia „ludem świętym”(hebr. ʽam qādôš) dla Boga, który sam jest święty (Iz 6). Bycie świętym zawiera w sobie także ideę całkowitego oddzielenia się od wszystkiego, co wiąże się z pogaństwem i bałwochwalstwem, a więc przeszkadza, by być obrazem jedynego i prawdziwego Boga w świecie. Czasownik opisujący wybranie Izraela przez Boga na swój lud (hebr. bāḥar) pojawia się w starszych tekstach Starego Testamentu mówiących o Bożym wyborze króla Dawida oraz władców pochodzących z jego dynastii, by sprawowali władzę na Syjonie (1Sm 16,1-13; 2Sm 6,21; 16,18). W Księdze Powtórzonego Prawa Boży wybór Izraela mieści w sobie dwa aspekty: bezinteresowna, niczym niezasłużona miłość Boga wobec wybranego ludu oraz wierność przysiędze, jaką Bóg złożył patriarchom. Tylko bowiem miłość i wierność Boga wyjaśnia, dlaczego Izraelici stali się dla Niego „szczególną własnością” (hebr. segullā(h)), a więc czymś, co jest osobistą własnością, mającą szczególną wartość dla właściciela. Słowa Boga zaadresowane do Izraela dobitnie pokazują, że Bóg nie zważa na wielkie liczby, a zewnętrzna potęga nie jest znakiem wskazującym na Jego obecność. Miłość Boga do swojego narodu jest fundamentem Jego niezmiennej wierności wybranemu ludowi, pomimo jego licznych niewierności (Jr 2-3; Ez 16.20.23).