Przejdźmy do perykopy o powołaniu pierwszych uczniów. Jak ona jest zbudowana?

Perykopa o powołaniu pierwszych uczniów składa się z dwóch paralelnych opowiadań (Mk 1,16-18; 1,19-20). Struktura obydwu jest taka sama: Jezus przechodzi i zastaje swoich przyszłych uczniów przy pracy; powołał ich do pójścia za Nim a oni pozostawili sieci i poszli za Nim.

Wydarzenie rozgrywa się na wybrzeżu Jeziora Galilejskiego. Inicjatywa należy do Jezusa, gdyż Ewangelista podkreśla, że to On zobaczył czterech rybaków a nie oni Jego.

Rybacy znad Jeziora Galilejskiego w różny sposób łowili ryby. Albo czynili to z brzegu albo z łodzi. Sieć mogła mieć różny kształt i różne wymiary. Używali niekiedy sieci zwanej diari. Miała często bardzo wielkie rozmiary. Na jej górnym brzegu, przymocowano pływaki z drzewa lub z korka, które miały ją utrzymywać na powierzchni wody. Na dolnym zaś brzegu były przyczepione kawałki ołowiu lub kamienia, przy pomocy których sieć mogła się zanurzać aż do dna jeziora. Tego rodzaju sieci używano na płaskim wybrzeżu, gdzie nie ma raf ani skał czy kamieni, o które oczka mogłyby zawadzić i rozerwać się. Taka sieć miała około 300 metrów długości. Przy jej pomocy łowiono zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy. Załoga, złożona zazwyczaj z sześciu ludzi, umocowywała jeden jej koniec za pomocą sznura na brzegu jeziora. Po czym łódź oddalała się od brzegu, zataczając półkole i wpuszczając sieć w wodę, w miarę kursu, po to, by po oddaleniu się na długość sieci, z powrotem skierować się do brzegu. Zbliżywszy się do brzegu, przebywająca na łodzi względnie barce reszta załogi schodziła do wody, ciągnąc za sobą drugi koniec sieci. Potem następowało powolne, jednostajne ściąganie sieci ku brzegowi, aż osiadła na lądzie. Aby ciągnąć równo i jednostajnie, śpiewano przy tym powolną, rytmiczną pieśń. Tego rodzaju połów bywał zazwyczaj bardzo owocny.