Kogo Jezus powołał?

Jednym z powołanych był Szymon, syn Jony (Mt 16,17) albo Jana (J 1,42). Jezus nadał mu symboliczne imię Piotr. Jest to grecki przekład (petros) aramejskiego słowa kefa, które znaczy kamień, skała (por. Mk 3,16; Mt 16,18; J 1,42). Był to najpierw przydomek a później stał się określeniem osoby i urzędu. O jego nadaniu znajdujemy w Nowym Testamencie dwa przekazy. Według Ewangelii św. Jana otrzymał go przy swoim powołaniu (J 1,42), a według Ewangelii św. Mateusza, gdy wyznał swoją wiarę w Jezusa jako Mesjasza (Mt 16,17). W drugim wypadku chodzi tylko o potwierdzenie tego, co stało się wcześniej przy powołaniu. Piotr urodził się w Betsaidzie. Był z zawodu rybakiem nad Jeziorem Galilejskim. Miał żonę, z którą mieszkał w Kafarnaum (Mk 1,29-31). Jego brat Andrzej przyprowadził go do Jezusa (J 1,41-42). Ostateczne jego powołanie miało miejsce nad Jeziorem Galilejskim. Ewangeliści w różny sposób podkreślają jego autorytet w gronie Apostołów. Pojawia się na pierwszym miejscu na liście Dwunastu i należał do małego, ścisłego grona uczniów Jezusa i zajmował w nim wybitną pozycję. Wraz z Janem i Jakubem był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5,37), przemienienia (Mk 9,2) i agonii Jezusa w Ogrodzie Oliwnym (Mk 14,33). Często występował jako ich rzecznik (Mk 8,29; 11,21; 14,29), zwłaszcza gdy dawał wyraz wierze, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem. Początkowo nie pojmował potrzeby męki Mistrza. Czasem jawi się jako człowiek małoduszny (Mt 14,28-31; Mk 14,66-71). Po zmartwychwstaniu był – spośród mężczyzn – pierwszym uczniem, któremu ukazał się Jezus (Łk 24,34). Autor Dziejów Apostolskich ukazuje go jako przywódcę młodego Kościoła. Zabrał głos przy wyborze Macieja (Dz 1) i w dniu zesłania Ducha Świętego. Głosił Dobrą Nowinę. Doświadczył wiele cierpień z powodu wiary. Pouczony w widzeniu, pierwszy zaczął głosić Jezusa poganom i doprowadził do wiary w Chrystusa dowódcę wojska rzymskiego, Korneliusza ,wraz z rodziną (Dz 10,1-11,18) oraz wspierał Pawła w sprawach, które dyskutowano na Soborze w Jerozolimie (Dz 15), czyli odnośnie przestrzegania rytualnych przepisów Prawa Mojżeszowego. Następnie wyruszył w podróż (1 Kor 9,5). W końcu przybył do Rzymu. Pozabiblijna tradycja utrzymuje, że poniósł śmierć męczeńską w czasie prześladowań chrześcijan, wszczętego przez cesarza Nerona (64-67 r. po Chr.). Piotrowi przypisuje się dwa pisma nowotestamentowe (Listy św. Piotra). Wczesna tradycja łączyła go z Ewangelią według św. Marka.