Tadeusz Kowal jest mieszkańcem Woli Radłowskiej. Stąd do Wał-Rudy tylko 4 kilometry. O Karolinie wygłosił już setki prelekcji, opowieści. Namalował kilkadziesiąt jej obrazów, wyszył kilka sztandarów i rzeźbił ją wiele razy.


Słowem, pędzlem, dłutem


– Moja babcia ją znała, bo Karolina przechodziła koło mojej stodoły, tędy biegła ścieżka z Wał-Rudy do Radłowa, którą chodziła – opowiada Tadeusz Kowal. Sam lepiej poznał Karolinę, kiedy zaczął się jej proces beatyfikacyjny. W kieszeni na piersi nosi wydaną wtedy modlitwę ze zdjęciem Karoliny. – W 1987 r.
przyjechał ksiądz z Olkusza, żebym namalował mu jej portret. Nie malowałem wtedy postaci, więc mówię mu, żeby poszedł do kogoś, kto to już takie rzeczy malował. A on na to, że jemu zależy, aby namalował ktoś, kto ją znał – wspomina pan Tadeusz.