Ofiarom Katynia

Grzegorz Brożek

publikacja 11.10.2013 11:47

Głaz i umieszczona na nim tablica upamiętnia 3 mieszkańców wioski zamordowanych w Katyniu, Bykowni i Charkowie.

Ofiarom Katynia Obelisk odsłonili Bożena Woźniak i Jan Kidawa Błoński. Grzegorz Brożek /GN

Uroczystość odsłonięcia obelisku odbyła się w ostatni weekend września. Uhonorowanymi pamiątkowa tablicą osobami są por. Józef Pałkowski, ppor. Leszek Wojas i ppor. Tadeusz Błoński. Obelisk poświęcił ks. dr Leszek Durak, proboszcz z Cikowic. Pomysłodawczynią tego wydarzenia była sołtys wsi Bożena Woźniak, która wraz z krewnym ppor. Tadeusza Błońskiego, znanym polskim reżyserem Janem Kidawą Błońskim odsłoniła obelisk.

Por. Józef Pałkowski urodził się w Damienicach w 1892 roku. Walczyła w 1914 roku w III batalionie 2 pułku piechoty Legionów. Po wojnie w 1918 roku wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Po zwolnieniu z wojska podjął pracę jako leśnik w Nadleśnictwie Zrębice koło Częstochowy. Od 1934 roku był urzędnikiem w Zarządzie Miasta Stołecznego Warszawy. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. W Kozielsku przebywał do 14 IV 1940 roku, a następnie został zamordowany w Lesie Katyńskim.

Ppor. Leszek Wojas urodził się w Damienicach w 1914 roku. Dziesięć lat później przeniósł się z rodzicami do Przemyśla. Maturę zdał w 1932 roku i wstąpił do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie  oraz podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. 3 marca 1939 roku uzyskał dyplom lekarza. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany  w Grodnie. Po tym, jak dostał się do sowieckiej niewoli przewieziono go do obozu w Starobielsku. W 1940 roku został zamordowany w Charkowie.

Ppor. Tadeusz Błoński urodził się w 1905 roku w Leżajsku. W czasie I wojny światowej z rodzicami przyjechał do Stanisławic. Maturę uzyskał w 1925 roku w Bochni. Ukończył studia na wydziale rolniczo-leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1933 roku pracował jako leśnik w Nadleśnictwie Damienice. Zmobilizowany 31 sierpnia 1939 roku do Tarnowa został przydzielony do 155. pułku piechoty, w którym walczył w kampanii wrześniowej. Aresztowany został w październiku 1939 roku, więziony w Drohobyczu. W kwietniu 1940 roku został zamordowany w Bykowi pod Kijowem.