Parafia – rodzina rodzin

Kolejny rok synodowania będzie poświęcony różnym aspektom życia parafialnego. O tym, jak wygląda tworzenie familijnej atmosfery we wspólnocie opowiadają małżonkowie i rodzice z parafii Wszystkich Świętych i Niepokalanego Serca NMP w Straszęcinie.

Tworzymy drugi dom

Urszula i Grzegorz Stecowie rodzice Gabriela, Kamili i Antosia

  zdjęcia: ks. Zbigniew Wielgosz /Foto Gość

Grzegorz: Od dziecka jestem zaangażowany w życie parafii. Kiedy miałem 7 lat, ks. Władysław Pachota sprawdził w mojej klasie, jaki mamy słuch muzyczny i w ten sposób zostałem kantorem i śpiewałem w scholii parafialnej. Później byłem ministrantem i lektorem. Do parafialnej aktywności inspirowała mnie mama, która mówiła, że przy kościele się nie zepsuję. Kiedy nie chciało mi się jechać na spotkania, próby, ona mówiła – masz jechać! Motywowali księża, którzy oferowali nam nie tylko uczestnictwo w przygotowaniu liturgii, ale także rekreację, na przykład mecze tenisa stołowego, grę w piłkę nożną.

Urszula: Przy parafii również jestem od dziecka. Moi rodzice byli zaangażowani w wiele inicjatyw materialnych podejmowanych w kościele. Sama należałam do scholii i młodzieżowej grupy apostolskiej. Teraz mąż prowadzi chór i orkiestrę parafialną, a ja staram się mu w tym pomagać. Jakoś naturalnie nasze dzieci weszły na te same ścieżki życia parafialnego. Gabriel był lektorem i ceremoniarzem, Kamila śpiewała w scholii, jedynie Antoś (9,5 lat) czeka na swoją kolej. Starsze dzieci, choć już pełnoletnie, nadal są związane z parafią. W jej tworzenie jako rodziny rodzin największy wkład dają właśnie rodziny. Jeśli dzieci widzą, że rodzice traktują parafię jako swój dom, o który trzeba się troszczyć, jeśli włączają się w grupy albo nawet nie chcąc podjąć jakiejś formalnej przynależności, starają się pomagać w organizacji spotkań, festynów, przedstawień, koncertów, wówczas dzieci uczą się od nich szacunku dla parafialnej wspólnoty i chętnie ją tworzą.

Parafia uczyła nas współdziałania i tworzenia wspólnego dobra, które dzisiaj inspiruje nasze dzieci i służy przyszłości całej wspólnoty.