Wiara w pismach prorockich
Przede wszystkim prorok to ten, który ogłasza ludowi jaka jest Boża wola.
Prorocy byli więc tymi, którzy troszczyli się o wierność przymierzu.
Prorocy toczyli zmagania o wiarę w narodzie wybranym, bo rozumieli, że przez wiarę lud ma udział w przymierzu z Jahwe. Jak powiedzieliśmy, wymóg wiary w gruncie rzeczy płynie z przymierza. Oczywiście kluczową postacią w historii przymierza jest Mojżesz, którego zresztą autorzy biblijni często określają mianem proroka.
Czytamy w Księdze Wyjścia, że Bóg Abrahama nawiedza w Egipcie swój lud, który jest zniewolony. Powołuje Mojżesza i przyrzeka, że "będzie z nim", żeby patriarcha mógł doprowadzić Izraela do ziemi obiecanej (Wj 3,1-15).
Na to Boże wezwanie Mojżesz odpowiada wiarą, która mimo słabości pozostanie niewzruszoną. Sam zaś Mojżesz, pełniąc rolę pośrednika, przekazuje ludowi plany Boże, natomiast cuda, których dokonuje potwierdzają, że przychodzi on od Boga.
W ten sposób Izrael został wezwany do wiary w Boga i do uwierzenia "Jego słudze Mojżeszowi" (Wj 14,31). Chodzi tutaj o wiarę, która jest całkowitym poddaniem sie Bogu[4].
