Termin charisma – łaska, dar, pojawia się także w listach, które są określane mianem listów pasterskich, o których wiemy, że są to pisma finalnie zredagowane przez uczniów Pawła, choć niewątpliwie w duchu nauki Apostoła Narodów. Czy również i w tych tekstach określenie charisma oznacza dar, łaskę Ducha?

W Pierwszym i Drugim Liście do Tymoteusza, w pismach które należą do tzw. listów pasterskich, słowo charisma oznacza „charyzmat” dany konkretnej osobie, Tymoteuszowi i odnosi się do jego duszpasterskiej posługi. Autor listu zachęca biskupa Efezu, by ten, nie zaniedbywał w sobie „charyzmatu”, który został mu dany za sprawą proroctwa i przez nałożenie rąk kolegium prezbiterów (1Tm 4,14). W drugim zaś liście autor przypomina i nakazuje, by Tymoteusz „rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk” (2Tm 1,6). W pierwszym liście słowo charisma – łaska, dar, dotyczy „talentu” do realizacji działań duszpasterskich, który został dany Tymoteuszowi poprzez proroctwo i przez nałożenie rąk. W drugim natomiast piśmie słowo charisma odnosi się do obecności samego Ducha. Tymoteusz otrzymał pasterski dar Ducha, o którym powinien pamiętać i który powinien na nowo rozpalić w sobie.

Mówiąc o używaniu w listach Pawłowych terminu charisma – łaska, dar, warto pamiętać, iż słowo to nie musi zawsze i koniecznie oznaczać działania Ducha. Dary Ducha odnoszą się do konkretnych, widzialnych znaków, poprzez które objawia się Duch we wspólnocie wiernych, dając jej członkom szczególne umiejętności wspierające Kościół. A zatem można w pismach Pawła mówić o „charismata Ducha” oraz o innych charismata, które niekoniecznie są znakami działalności Ducha.