Wojtuś Sobierski ma 7 lat, nie chodzi i niewiele słyszy. Mieszka w Szczawnicy z rodzicami – Agnieszką i Marcinem, siostrą – księżniczką Łucją oraz babcią Anią. To właśnie dzięki nim, mimo ciężkiej choroby, jest zawsze uśmiechnięty, niezwykle mądry i rezolutny. Tata, inżynier, zrezygnował z pracy, by się synem opiekować i z ogromną determinacją codziennie próbuje stawiać chłopca na nogi. Wojtuś dzielnie, choć nie zawsze zadowolony, ćwiczy z nim po kilka godzin każdego dnia. Kiedy odpoczywa, tata masuje mu mięśnie i stawy, żeby się nie zastały. Mama, polonistka, dla Wojtusia skończyła jeszcze logopedię, by móc nauczyć go mówić.