Przypomnijmy, że dotychczas mówiliśmy o Kościele patrząc przez pryzmat działalności dwóch głównych bohaterów Dz to znaczy Apostołów Piotra i Pawła.

Dokładnie mówiąc chcieliśmy odkryć, co św. Łukasz, autor Dz, chce nam powiedzieć o Kościele opowiadając o działalności apostołów Piotra i Pawła. Uczyniliśmy dwa główne spostrzeżenia. Pierwsze jest takie, że apostołowie przedstawieni są jako doskonali naśladowcy Jezusa. Dokonują oni dokładnie takich samych dzieł, szczególnie gdy chodzi o działalność cudotwórczą. W ten sposób jest nam przekazana nauka, że Kościół, po odejściu Chrystusa do nieba, dokonuje dokładnie tych samych dzieł jakie On czynił w czasie publicznej działalności. Działalność Kościoła jest więc przedłużeniem działalności samego Jezusa w świecie.

Druga kwestia dotyczyła, jak to nazwaliśmy, paschalnej drogi apostołów.

Zauważyliśmy, że św. Łukasz życiową misję apostołów przedstawia w specyficznym kluczu, który możemy nazwać paschalnym. Otóż apostołowie, a szczególnie wyraźnie widać to w przypadku Pawła przechodzą swoistą paschalną drogę. Oddając swoje życie ewangelizacji prowadzeni są równocześnie ku cierpieniu, w ciemność, ku oddaniu swojego życia, ale cudownie są z tej ciemności mocą Bożą ocalani. Piotr jest cudownie uwolniony z więzienia, a Paweł cudownie ocalony na Malcie. To jest droga, która jest odbiciem paschy Jezusa mówiąca nam jednocześnie, że droga Kościoła jest drogą naśladowania paschalnej drogi Jezusa.