"Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie"

Umiłowani Diecezjanie!

Poruszająca i niezwykle wymowna jest prawda o Bożym Miłosierdziu wyrażona w obrazie „Jezu, ufam Tobie!” Chrystus zwrócił się do siostry Faustyny z przesłaniem: „Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: «Jezu, ufam Tobie» (...) Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego” (por. Dz., 327,570).

Niech pierwszym owocem przygotowania a później peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego w naszej Diecezji, będzie ponowne odkrycie bezcennego daru, jakim jest sakrament pokuty i pojednania. W tym sakramencie każdy może doświadczyć łaski Bożego Miłosierdzia i odczuć bliskość boskiego Ojca, który pragnie obdarzyć nas – jak syna marnotrawnego – pocałunkiem przebaczenia i gestem serdecznej zażyłości. W tym sakramencie zawsze spływa na nasze dusze Chrystusowa krew i woda, które wyszły z Jego serca. Niech zrodzi się w nas pragnienie częstego obmywania się w tym nadprzyrodzonym zdroju, ze świadomością słów, które Chrystus wypowiedział do siostry Faustyny: „Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy”.

Niech owocem naszego spotkania z Jezusem Miłosiernym będzie także powrót do praktyki I piątków miesiąca oraz nabożeństw wynagradzających za grzechy osobiste i całej ludzkości. Ufamy, że peregrynacja obrazu Jezusa Miłosiernego przyczyni się do większej czci Bożego Miłosierdzia w naszych parafiach i rodzinach. Niech Koronka do Miłosierdzia Bożego stanie się modlitwą każdego wierzącego i wszystkich naszych rodzin. W dobie, gdy tak wielu ludzi dotyka ból osamotnienia – i to nie tylko tego, wynikającego z braku bliskości drugiej osoby – ale także z powodu braku poświęcenia drugim czasu i należytej uwagi, niech skutecznym lekarstwem będzie modlitwa wspólnotowa i rodzinna. Stanowi ona również istotny element rodzinnego przekazu wiary następnym pokoleniom. Tymczasem w wielu rodzinach zrezygnowano ze wspólnej modlitwy. Nie brakuje też domów i mieszkań, w których zapomniano o krzyżu czy innym religijnym obrazie umieszczonym na ścianie albo ustawionym w widocznym miejscu. W trwającym Roku Wiary i w kontekście zbliżającej się peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego, wato powrócić do tych praktyk i znaków Bożej obecności w naszym życiu. Polecam również modlitwie wszystkich Diecezjan sprawę powołań do życia kapłańskiego i zakonnego, którego wymowny przykład dostrzegamy w świadectwie życia i świętości siostry Faustyny i bł. księdza Michała Sopoćki.

Ważnym elementem przygotowania do spotkania z Jezusem Miłosiernym jest czynna miłość bliźniego, wyrażająca się w uczynkach miłosierdzia. Miłosierdzie jest czynną miłością okazywaną drugim ludziom, będącym w różnorakich potrzebach. Potrzeba nam „wyobraźni miłosierdzia”, o którą apelował bł. Jan Paweł II w czasie swojej pielgrzymki do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Miejsca świadczenia Bożego Miłosierdzia są tak liczne i różnorodne, jak liczne są potrzeby duchowe i materialne, które dotykają człowieka. „Miłość – jak napisał w swej encyklice Benedykt XVI – zawsze będzie konieczna, również w najbardziej sprawiedliwej społeczności. Nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna (…). Zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pocieszenia i pomocy. Zawsze będzie samotność. Zawsze będą sytuacje materialnej potrzeby…” (Deus caritas est, 28). W wielu parafiach naszej diecezji skuteczną pomoc wobec tego rodzaju głodu czynnej miłości niosą wolontariusze Caritas. Gorąco zachęcam do tworzenia parafialnych oddziałów Caritas w tych wspólnotach parafialnych, w których ich jeszcze nie ma. Caritas – miłość miłosierna, należy bowiem do misji Kościoła, tak samo jak głoszenie Słowa Bożego i oddawanie chwały Bogu poprzez sprawowanie liturgii.

Życzę wszystkim Diecezjanom, aby czas przygotowania do peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego oraz relikwii św. siostry Faustyny i bł. Jana Pawła II, stał się obfitym w duchowe i zewnętrzne owoce spotkaniem z przejmującą wiarę i rozum rzeczywistością Bożego Miłosierdzia. Nasze serca będą gotowe na jej przyjęcie, gdy uwolnią się z więzów grzechu i zapragną szczerego pojednania z Bogiem i drugim człowiekiem. Wyciągnięta przez nas ręka do zgody przypomina nieustanie wyciągniętą ku nam dłoń Miłosiernego Boga, który całą ludzkość pragnie przygarnąć do siebie.

„Nie spocznie ludzkość, dopóki nie zwróci się do Bożego Miłosierdzia!”. Niech te słowa będą dla nas wszystkich gorącą zachętą do przyjęcia łaski Bożego Miłosierdzia.

Na czas owocnego przygotowania do peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego udzielam wszystkim Diecezjanom błogosławieństwa i ogarniam Was pasterską miłością.

 † Andrzej Jeż
BISKUP TARNOWSKI