Peregrynacja w Żegiestowie-Zdroju przejdź do galerii

Rektorat w Żegiestowie-Zdroju jest bodaj najmniejszą wspólnotą w diecezji. Według danych stanowi ją ok. 150 mieszkańców i zwykle około 200 kuracjuszy, którzy przyjeżdżają tu z całej Polski. - Stałych mieszkańców jest nas tu obecnie mniej niż setka, a jednak świątynia cały czas była wypełniona – przyznaje ks. dr Ireneusz Neznal, rektor kościoła. W czuwaniach bardzo aktywnie wzięli udział kuracjusze przebywający w ośrodkach na popradzkiej Łopacie. – Na radzie duszpasterskiej zastanawialiśmy się, jaki przyjedzie turnus. Bóg przysłał nam na leczniczy turnus nie tylko księdza, który nam pomagał i służył, ale też wspaniałych i rozmodlonych kuracjuszy, którzy nawet dwa, trzy razy dziennie zaglądali na modlitwę do kościoła – przyznaje ks. Ireneusz. Kościół w Żegiestowie Zdroju zbudowano w 1907 r. ze składek kuracjuszy.

Wspólnota obraz przejęła od parafii w Żegiestowie. Wraz z wiernymi witał go ks. infułat Zdzisław Sadko. W pożegnaniu zaś wziął udział dziekan dekanatu piwniczańskiego ks. Antoni Myjak. Żegiestów-Zdrój był ostatnią wspólnotą tego dekanatu na szlaku peregrynacji. Stąd obraz z relikwiami odwieziono do parafii w Miliku, w dekanacie Krynica.