Tarnowski
Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
Zmaganie o czystość wiary w Jahwe. Wiara w psalmach
Temat wiary w Księdze Psalmów to zagadnienie bardzo złożone. Warto jednak je poznać.
Pozostaje nam postawić ostatni krok, a więc przypomnieć, że i dla nas dzisiaj Psałterz powinien być wielką szkoła wiary i modlitwy.
Zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem psalmy są zbiorem modlitw przede wszystkich liturgicznych. Jednak jest to liturgia ściśle związana z życiem. Odbijają się w nim radości i smutki, kryzysy i nadzieje ludzi wszystkich czasów.
Pieśni te łączą doczesność z wiecznością, życie codzienne z głęboką wiarą. Psalmy były zawsze głównym natchnieniem modlitw w tradycji żydowskiej, ale też cała tradycja chrześcijańska odwołuję się do nich.
Podsumowaniem tego tematu niech będą słowa Marcina Lutra, który tak zachęcał: "Każdy chrześcijanin szukający skupienia i modlitwy winien posługiwać się Psałterzem. Byłoby dobrze, gdyby poznał go na pamięć i był w stanie w każdej okoliczności przytoczyć odpowiedni tekst. Ponieważ wszystko, co dusza pobożna pragnie wyrazić w modlitwie, znajduje już wyrażone w psalmach w sposób tak doskonały i tak wzruszający, że nikt nie zdołałby wyrazić tego lepiej"[14].
[1] H. Gunkel, Die Psalmen, Göttingen 1926.
[2] G. Ravasi, Psalmy, t. 1, Kraków 2007, s. 73-74.
[3] Tamże, s. 74-109.
[4] Odnośnie pojęcia i nazw Psałterza patrz T. Brzegowy, Psalmy i inne pisma, Tarnów 1997, s. 12-14.
[5] Szerzej na temat Ps 8 patrz: T. Brzegowy, dz. cyt., s. 77-81; G. Ravasi, dz. cyt., t. 1, s. 189-234, na których to opracowaniach sie opieramy.
[6] Człowiek jest tutaj (w. 5) określony przez dwa hebrajskie terminy niosące ideę ludzkiej kruchości. Pierwszy z nich to ʼenôš (człowiek) pochodzący od rdzenia, który znaczy "być chorowitym". Tu termin poetycki mógłby być oddany jako "śmiertelny" w sensie kolektywnym (Ps 90,3; 103,15; Hi 7,17). Podobny sens ma drugi termin ben ʼadam (syn człowieczy) oznaczający kogoś pochodzącego z ziemi i do niej wracającego (Rdz 2,7; 3,19; Koh 3,20). Tak więc terminy te mocno podkreślają ograniczenia stworzenia (G. Ravasi, dz. cyt., s. 207-208).
[7] Por. S. Łach, Księga Psalmów (PSST VII/2), Poznań 1990, s. 210.
[8] Por. W. Borowski, Psalmy. Komentarz biblijno-ascetyczny, Kraków 1983, s. 140.
[9] S. Łach, dz. cyt., s. 211-212.
[10] Cytat za: G. Ravasi, dz. cyt., t. 1, s. 80.
[11] Słownik języka polskiego tak definiuje czasownik "lamentować": "głośno wyrzekać, żalić się, skarżyć się na co; zawodzić, rozpaczać. Nad zabitymi lamentowali krewni. Lamentuje nad utratą urody" (Mały słownik języka polskiego, red. E. Sobol, Warszawa 1997, s. 379).
[12] A. Tronina, Teologia psalmów. Wprowadzenie do lektury Psałterza, Lublin 1995, s. 15-16.
[13] W. Borowski, dz. cyt., s. 84.
[14] Cytat za A. Tronina, dz. cyt., s. 36-37.
