Jezus w Świątyni (Łk 2,41-52)
Poniższa lectio divina jest propozycją medytacji łukaszowego opisu pobytu Dwunastoletniego Jezusa w świątyni jerozolimskiej oraz wydarzeń które nastąpiły po odnalezieniu Jezusa i powrocie do Nazaretu.
I. Lectio – czytanie i zrozumienie Pisma
Po modlitwie i przyzwaniu Ducha Świętego przeczytajmy tekst, aby jak najlepiej go poznać i zrozumieć. Czytamy i poznajemy tekst.
Do zobaczenia w Jerozolimie
Leszana haba bJiruszalajim. Każdy kto choć raz był w Jerozolimie dobrze rozumie wołanie kończące uroczystą wieczerzę paschalną – Leszana haba bJiruszalajim, w przyszłym roku w Jerozolimie[1]! Wołania, które jest równocześnie życzeniem – obyśmy spotkali się w przyszłym roku w Jerozolimie. Czyli abyśmy byli zdrowi – abyśmy mogli spotkać się znów w tym świętym mieście.
Ale wołanie to ma jeszcze głębsze znaczenie… Od tysięcy lat pierwszy wieczór święta Paschy obchodzony jest według porządku (dosłownie: sederu), który przypomina szczegółowo wszystkie okoliczności wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej, wyjaśnia jego konsekwencje dla narodu żydowskiego, składa podziękowanie Bogu za dokonane cuda, a także wyraża nadzieję i wiarę, że nastąpi powrót z wygnania i rozproszenia, którego naród żydowski doświadczył po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej.
Przed zburzeniem Świątyni przez Rzymian w roku 70 n.e. Pascha obchodzona była inaczej. Wszystkie uroczystości odbywały się w obrębie Wzgórza Świątynnego. Przez większość (wyjątek stanowiły lata niewoli babilońskiej) lat po Wyjściu z Egiptu, rodziny z całego Izraela przybywały do Jerozolimy, przynosząc z sobą baranka (bądź też kupując baranka w Jerozolimie), który składany był w ofierze, a później jego mięso było spożywane na pamiątkę wydarzeń, jakie rozegrały się ostatniej nocy przed opuszczeniem przez Izraelitów Egiptu.
(pdf) |
