Apostoł Paweł u bram Damaszku uwierzył, że Jezus Chrystus jest Panem.
Pierwszy List do Koryntian
Również w kontekście eschatologicznym pojawia się myśl o Jezusie Chrystusie Synu Bożym, w Pierwszym Liście do Koryntian, gdy Apostoł Paweł pisze o potrzebie gotowości adresatów na dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa. W tradycji czasów Starego Przymierza dzień sądu postrzegano jako czas kary i odpłaty. W ów dzień bezbożnych czeka piekielne potępienie, sprawiedliwi zaś zostaną wprowadzeni do raju[11]. Sformułowanie „dzień Pana” w literaturze biblijnej wskazuje na decydującą interwencję Boga w dzieje wierzących, by ocalić sprawiedliwych (zob. Rz 2,5.16; 1Kor 3,13; 5,5). Dzięki łasce Boga uczniowie Chrystusa winni oczekiwać dnia Pańskiego z ufnością, gdyż nikt nie będzie w stanie ich oskarżyć (Rz 8,33-34). W przesłaniu do Koryntian, Paweł pisze o wspólnocie z Jezusem Chrystusem – Synem Bożym oraz zapewnia o wierności Boga względem ludzi: „Wierny jest Bóg, przez którego zostaliśmy wezwani do wspólnoty z Jego Synem Jezusem Chrystusem” (1Kor 1,9).
Wierność Boga (1Kor 1,9; por. Pwt 7,9), będąc przymiotem Najwyższego, jest gwarantem umocnienia adresatów (1Kor 1,8) na spotkanie z Panem na końcu czasów. Powołanie chrześcijan do wspólnoty z „Jego Synem” powinno wzmocnić przekonanie, że Bóg który jest miłością pozwoli nam kiedyś na końcu czasów stawić się przed Panem „bez zarzutu” (1Kor 1,8).