Zawsze trzeba się modlić (Łk 18,1-8)

Modlitwa na zakończenie medytacji

Panie, naucz mnie modlić się nieustannie i nie tracić nawet najmniejszej chwili! Modlić się za nas i jeszcze bardziej za bliźnich, bo „lepiej jest dawać niż otrzymywać”. Spraw, abyśmy się modlili i bez obawy prosili nawet o najwyższe łaski. Im większe nasze prośby, tym bardziej przystoi Tobie wysłuchać ich; one wykażą naszą wiarę, tę wiarę, jakiej Ty żądasz od nas, i staną się jedną rzeczą z Twoją wolą, ponieważ Ty pragniesz całym sercem uświęcenia całego rodzaju ludzkiego.

Ty uczysz nas prosić... o Twoją chwalę, o nawrócenie ludzi i nasze własne, o doskonałe spełnienie się Twojej woli w nas i we wszystkich ludziach, o świętą Eucharystię i o łaskę dla wszystkich ludzi, o przebaczenie grzechów naszych i grzechów innych ludzi, o pomoc w pokusach, o uwolnienie od wszelkiego grzechu, od wszelkiego zła w tym i przyszłym życiu... O to, Panie, chcesz, abyśmy zawsze Ciebie prosili, tego nam zawsze udzielisz, jeśli tylko będziemy Cię prosić o to z wiarą.

Karol de Foucauld

Wybrana bibliografia:

Fausti S., Wspólnota czyta Ewangelię według św. Łukasza, Częstochowa 2006, s. 638-643.

Mickiewicz F., Ewangelia według świętego Łukasza, rozdziały 12 – 24, Częstochowa 2012, s. 251-259.

Żywica Z., „Królestwo Boże jest bowiem pośród was”: w osobie bezbożnego i nieludzkiego sędziego? (Łk 17,20n; 18,2-6), „Warmińskie Wiadomości Diecezjalne” (2007), z. 91, s. 89-95.