Od nauczania Jezusa do spisania Ewangelii
Trzeba pamiętać, iż Jezus głosił Ewangelię. Głosił, ale nie spisywał swych słów i czynów.
A zatem redaktorzy przekazując historyczne wydarzenia, redagowali na swój sposób przekaz Dobrej Nowiny, nadając im teologiczne, zamierzone cele. Można powiedzieć, iż pełniej odczytywali Orędzie Jezusa. To pełniejsze odczytywanie dotyczy także słów Jezusa.
Ewangeliści nie tylko redagowali opisy wydarzeń z życia Jezusa, lecz również Jego słowa. Przykładem redakcji słów Jezusa może być nakaz chrztu, który udziela Jezus uczniom, który czytamy w zakończeniu Ewangelii wg św. Mateusza: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».” (Mt 28,19-20).
Trzeba w tym nakazie Jezusa rozróżnić autentyczne słowa Jezusa (ipsissima vox Jesu) i elementy interpretacyjne. Niewątpliwie uroczysta formuła trynitama – Ojciec, Syn i Duch Święty – jest liturgiczną formułą chrzcielną pierwotnego Kościoła. Warto zwrócić uwagę, iż formuły tej nie ma w nakazie chrztu, zawartym w zakończeniu Ewangelii Marka (Mk 16,16). W nakazie misyjnym przekazanym przez św. Mateusza (Mt 28,16-20) Jezus mówi uczniom, co mają czynić: idźcie, czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielajcie chrztu, uczcie je zachowywać wszystko. Wszystkie te nakazane czynności są odpowiedzią na pytanie: co należy czynić? Natomiast formuła trynitarna odpowiada na pytanie, jak należy chrzcić.
