Praca redakcyjna każdego z Ewangelistów wyraża się również w strukturze, w budowie całego dzieła. Również struktura każdej Ewangelii coś mówi, coś objawia.

Każdy ewangelista ma własną strukturę literacką. Mateusz np. dzieli swą Ewangelię na pięć wielkich mów, z których każda kończy się identyczną formułą literacką (Mt 7,28; 11,1; 13,53; 19,1; 26,1). Pięć mów dla Mateusza to nawiązanie do pięcioksięgu. Mateusz pisząc do nawróconych Żydów pragnie pokazać im, że nauka Jezusa jest nowym pięcioksięgiem. Jest nową Torą.

Natomiast dla Łukasza punktem centralnym jest święte miasto Jeruzalem, miejsce wydarzeń zbawczych: śmierci, zmartwychwstania, zesłania Ducha Świętego i początku misji apostolskiej. Ewangelia Łukasza którą rozpoczyna przedmowa – swoisty prolog kreślący wydarzenia zwiastowania, narodzenia Jezusa, najpierw przekazuje wydarzenia, które miały miejsce w Galilei. Jezus powołuje uczniów, po czym wyrusza do Jerozolimy. Kolejne dziesięć rozdziałów kreśli podróż Jezusa z Galilei przez Samarię do Jeruzalem (Łk 9,51 – 19,27), gdzie wypełniły się wszystkie dzieła zbawcze.  Natomiast Dzieje Apostolskie opisują zesłanie Ducha Świętego oraz podróże misyjne Apostołów. Wszystko to rozpoczyna się od  Jerozolimy i zdąża aż po krańce ziemi (Dz 1,8). W ten sposób Ewangelia wg św. Łukasza i Dzieje Apostolskie stanowią piękny dyptych, którego punktem centralnym i łączącym jest Jerozolima.