Akuszerem przy tych narodzinach był ks. prał. Karol Dziubaczka, ówczesny dziekan bocheński. Przyjechał ogłosić decyzję biskupa, który 18 grudnia 1990 roku powołał do życia parafię w Krzeczowie. Minęło 25 lat od tego wydarzenia. Od lat Krzeczów koło Bochni należał do parafii w Rzezawie. – Ludzie chodzili jednak do kościoła w zależności od miejsca zamieszkania, bo ci z ulicy Krzeczowskiej mieli blisko do Bochni, ci zaś z drugiego końca do Rzezawy – mówi ks. dr Stefan Irla, proboszcz parafii. Ćwierć wieku temu przyjeżdżał do Krzeczowa katechizować ks. Stanisław Janusz. Katecheza odbywała się w latach 80. XX w. u pani Grudzińskiej, koło szkoły. Ta jednak musiała zrezygnować z udostępniania pomieszczeń i zapadła decyzja o budowie punktu katechetycznego. – Zabraliśmy się do roboty. Miała być salka do katechezy, kancelaria i łazienka, ale od razu stanęło, żeby budować też kaplicę – opowiada Stanisław Samek, od początku zaangażowany w budowę, dziś kościelny w krzeczowskiej świątyni. Kaplica ta miała być kościołem dojazdowym z Rzezawy. – Ludzie mieli jednak pragnienie, by tu powołać do życia nową parafię. Kiedy zapadła taka decyzja, udało się jeszcze przeprojektować dom katechetyczny na plebanię – mówi ks. Stefan Irla. Budowa ruszyła w 1988 roku.


To jest ich dzieło


Powstanie parafii ogłosił ks. Karol Dziubaczka w grudniu 1990 roku. – To była ostatnia niedziela Adwentu. Nie było dachu, okien, drzwi, tylko mury stały. Weszliśmy do środka na zimę, żeby mieć gdzie odprawiać – wspomina ks. Janusz, który został pierwszym proboszczem. Konsekracja świątyni odbyła się w 1994 roku. Tempo budowania było ekspresowe. – Gdyby nie zaangażowanie ludzi, to ta budowa trwałaby długo. Tymczasem parafianie byli bardzo gorliwi, w pracy, ofiarach, chcieli pokazać, że potrafimy. I pokazali – dodaje. Jeżeli jakieś złotówki trzeba było wydać w czasie budowy, to tylko na materiały budowlane, bo pracę, a nie brakowało tu nigdy prawdziwych fachowców, ludzie składali – jak mówi ks. Stanisław Janusz – po prostu jako dar. Zanim ukończyli budowę, zdążyli jeszcze ufundować dzwony do parafii. Wspólnota liczyła wówczas około tysiąca wiernych. To bardzo niewiele. Wzięli na siebie wielki wysiłek i podołali. – Ta budowa i tworzenie nowej parafii zjednoczyło mieszkańców Krzeczowa – przyznaje ks. Stanisław.


Maryja strzeże


Od razu obrali sobie na patronkę Matkę Bożą Nieustającej Pomocy. Historię z tym związaną znajdziemy na stronie internetowej parafii. 20 lat poprzedzających utworzenie parafii to było pasmo dramatów i tragedii: piorun poraził rolnika idącego z pola, 3 chłopaków spaliło się w samochodzie, 3 osoby zginęły pod pociągiem, dziecko pierwszokomunijne zginęło, wracając ze szkoły, w Wiśle utopił się kierowca ciężarówki, a jedna mieszkanka zginęła w katastrofie samolotu. No i jeszcze pijaństwo, które było dość powszechne. Od czasu oddania się pod opiekę Maryi nie wydarzyły się jakieś większe nieszczęścia i mocno ograniczono nadmierne spożywanie alkoholu we wsi. Dziś kwitnie tu życie parafialne. – Tak to już jakoś się dzieje, że mamy w parafii różne grupy, a w nich dużo osób. W Liturgicznej Służbie Ołtarza jest wielu ministrantów, lektorów, do których należą także ludzie pracujący. Nigdy nie brakowało chętnych, by służyć przy ołtarzu – mówi Jakub Kołodziej, ceremoniarz. Minęło 25 lat parafialnej samodzielności. – Myślę, że ludzie dziś czują po prostu, że są u siebie. W Kościele, świątyni, parafii – zauważa ks. Stefan Irla.