Nieurodzajny figowiec (Łk 13,1-9)

I. Lectio – czytanie i zrozumienie Pisma

Po modlitwie i przyzwaniu Ducha Świętego przeczytajmy tekst, aby jak najlepiej go poznać i zrozumieć. Czytamy i poznajemy tekst.

Gdzie skarb twój tam i serce twoje. Przypatrzcie się

Historia wzywająca słuchaczy do nawrócenia Łk 13,1-9 ma miejsce w chwili, gdy Jezus przestrzega słuchaczy przed niebezpieczeństwem bogactw, przed pokładaniem ufności w dobra trwałe. Jezus zachęca słuchających by byli nieustannie gotowi na przyjście Pana. Aby zrozumieć w pełni przesłanie Łk 13,1-9, trzeba spojrzeć na to, co zdarzyło się przed opowiedzeniem tej przypowieści i co jest z nią ściśle związane. Można powiedzieć, że przypowieść „o nieurodzajnym figowcu” (Łk 13,1-9) może być traktowana jako kontynuacja i potwierdzenie poprzednich nauk[1].

Słowem kluczem w tych rozważaniach jest Jezusowa zachęta – „przypatrzcie się” (Łk 12,24). Idąc do Jerozolimy, do miejsca gdzie ma dopełnić się misja Mistrza z Nazaretu, zatrzymuje się On i patrząc na ptaki powietrzne, patrząc na piękne kwiaty polne, zachęca by się zatrzymać i by spokojnie spojrzeć na piękno przyrody, by spokojnie spojrzeć na siebie, swoje życie i zastanowić się nad sobą. Jezus stawia słuchaczom pytania: czy nie troszczysz się zbytnio o doczesność. Pyta się o to gdzie jest moje serce. „Bo gdzie jest skarb wasz tam będzie i serce wasze” (Łk 12,34). W sposób szczególny pyta o przylgniecie do dóbr doczesnych – do bogactw tego świata. Pyta o gotowość na spotkanie z Panem w wydarzeniu końca świata. Pyta się o to, czy słuchacze umieją wypełniać wolę Pana, czy umieją służyć drugiemu człowiekowi. Przyjście Jezusa jest pewne, stąd też konieczna jest gotowość na spotkanie z Panem.