Mateuszowe świadectwo o Jezusie Chrystusie

Przesłanie ewangelisty o Jezusie Chrystusie można zrozumieć w świetle jego nauki o Kościele. Ewangelista przedstawia bowiem Jezusa w odniesieniu do tej wspólnoty Nowego Testamentu. Dlatego nasze rozważanie o Mateuszowym świadectwie o Jezusie Chrystusie trzeba zacząć od zwrócenia uwagi na Kościół w ujęciu tego Ewangelisty.

Mateuszowa Ewangelia Kościoła

Na początku ważne jest przypomnienie, że tylko w Ewangelii św. Mateusza występuje termin Kościół (Ekklesia). Chociaż autor posłużył się nim jedynie dwa razy (Mt 16,18; 18,17), to jednak treść, jaka się w nim mieści, przenika całe jego dzieło. Należy nawet do istoty zbawczego dzieła Chrystusa i zawiera się implicite w idei Mesjasza-Króla. Kimże byłby bowiem król mesjański bez poddanych i bez królestwa?

Terminowi Kościół odpowiada grecki wyraz ekklesia (od ekkaleo = wzywać), który  oznaczał zgromadzenie ludu o charakterze świeckim i politycznym. Jednak już w greckim tłumaczeniu Starego Testamentu (Septuaginta) używano tego słowa na oznaczenie zgromadzenia zwołanego dla celów religijnych i kultycznych. Termin ten odpowiada hebrajskiemu wyrazowi qâhāl, który tradycja starotestamentalna odnosi do społeczności dwunastu pokoleń Izraela, zmierzających do Ziemi Obiecanej (Pwt 4,10; 31,30). W ten sposób określano wspólnotę tegoż ludu Bożego, zbierającą się w celach liturgiczno-kultycznych. Ważne jest także, że chodzi o zgromadzenie zwołane z inicjatywy Boga.

Św. Mateusz posłużył się terminem Ekklesia na określenie wspólnoty ludu Bożego, którą Jezus-Mesjasz powołał do istnienia i jednoczy dzięki swojej osobie i nauce. Tym samym daje do zrozumienia, że Kościół jest kontynuacją ludu Bożego Starego Przymierza, który jest przygotowaniem i zapowiedzią wspólnoty Nowego Testamentu.

Wspólnota, która powstała dzięki Chrystusowi, jest grupą dobrze zorganizowaną, świadomą funkcji i misji (Mt 18,17-18). Jej posłannictwem jest pozyskiwanie wszystkich dla królestwa, czyli prowadzenie misjonarskiej działalności (Mt 8,11; 13,38; 21,40-43). Dlatego jest to społeczność zbawcza (Mt 18,20; 23,34; 28,18-20).

Szczególną funkcję w wewnętrznej strukturze Kościoła pełni Jezus, gdyż jest On: 1) obiecanym Mesjaszem; 2) Panem (Kyrios), który jest zamieszkaniem (šekinah) Boga wśród swego ludu; 3) Twórcą, więzią jedności i fundamentem Kościoła; 4) Mistrzem nowej wspólnoty.