Najnowsze [Wydania]
-
GN 27/2025 Dokument:(9330207,Ideologie systemowe )
-
GN 26/2025 Dokument:(9321844,Drużyna Augustyna )
-
Mały Gość 7/2025 Dokument:(9301210,Verso l'alto – zawsze w górę! Im wyżej dotrzemy, tym więcej zobaczymy.)
-
Historia Kościoła (10) 04/2025 Dokument:(9291754,Bóg historii nieoczywistych. Edytorial nowego wydania „Historii Kościoła”)
-
Gość Extra 2/2025 (12) Dokument:(9271942,Oczy Serca)
Prymicje w deszczu przejdź do galerii
Dla niektórych grup szósty dzień pielgrzymki był świętowaniem pątniczych prymicji.
W szóstym dniu pielgrzymowania pątnicy musieli się zmierzyć ze zmienną aurą. Swój dzień od Eucharystii rozpoczęli pielgrzymi z części A. Eucharystia była celebrowana na stadionie w Żarnowcu.
Z kolei pielgrzymi z części B dopiero o 13.00 zgromadzili się na łące za lasem w Sierbowicach, żeby uczestniczyć we Mszy św.
Obu Mszom św. przewodniczył bp Leszek Leszkiewicz, który otrzymał m.in. plecak pielgrzyma. – Mamy nadzieję, że ksiądz biskup dołączy do nas w przyszłym roku – mówił ks. Zbigniew Szostak, dyrektor PPT.
Szósty dzień tradycyjnie poświęcony był modlitwie o powołania i za powołanych. Kilka grup świętowało tego dnia prymicje księży, którzy w tym roku zostali wyświęceni w tarnowskiej katedrze.
– Moje powołanie jest związane z pielgrzymką. Uważam ten dar za prezent wymodlony przez pielgrzymów. W tym roku chcę im za to podziękować i jednocześnie razem z pątnikami modlić się o następcę – mówi ks. Norbert Sadko, idzie 6 raz w grupie 9.
Pątnicy mogli też poznać lepiej księży i siostry zakonne, którzy opowiedzieli o swoich zgromadzeniach i charyzmatach. – Pochodzę z Litwy, z Solecznik koło Wilna. Moje powołanie zrodziło się chyba już dawno, jeszcze w przedszkolu – śmieje się o. Rajmund Jurolaitis, ze Zgromadzenia Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej. – Ale na mojej decyzji zaważył włoski ksiądz z tego zgromadzenia, którego poznałem na Litwie, o. Venturino. Zobaczyłem w tym zgromadzeniu rodzinność i prostotę, które bardzo mnie ujęły. Na Litwie trudno jest o powołania, w Wilnie jest zaledwie kilkunastu kleryków, a wiem, że są z różnych diecezji, nie tylko wileńskiej – dodaje kapłan.
Na twarzy siostry Haliny ze zgromadzenia sióstr służebniczek dębickich nie widać zmarszczek, poza tymi od uśmiechania się. – Jestem w zgromadzeniu już 21 lat. Pojechałam raz na rekolekcje do Ciężkowic, gdzie poznałam siostry. Wpadłam po uszy, kiedy zobaczyłam ich świadectwo życia i wstąpiłam do zgromadzenia – mówi siostra.
-
- Temat "Gościa"
-
- Rozmowa
-
- Kościół
-
- Rozmowa
-
- Rozmowa
-
- Polska
