Przypowieść o chwaście (Mt 13,24-30.36-43)

Ziarno i Chleb

Ziarno w tradycji Starego Testamentu ma bardzo szerokie znaczenie. Hebrajskie słowo zera (Wlg. Semen), określa nie tylko nasienie rośliny, ale i to co stanowi o przekazywaniu życia wszystkich istot żyjących. Ziarno może oznaczać „potomstwo”, „pochodzenie”, „ród”. Ziarno zawiera w swoim wnętrzu, w postaci zarodka, wszystkie przyszłe części rośliny, dlatego jest symbolem życia i rozwoju. Ziarno jest symbolem zmartwychwstania. Z nasienia bowiem rodzi się życie – rzecz jasna, ziarno musi zostać wrzucone w glebę, musi obumrzeć – wtedy z ziarna rodzi się życie.

W Biblii ponad pięćdziesiąt razy jest mowa o ziarnie. Ziarnem jest słowo Boże (Łk 8,11), w którym jest życie, które daje życie. Pan, Boski Siewca, sieje w swojej ziemi ziarno – a zatem sieje nowe życie.

Pamiętać trzeba, iż ludzie ówcześni Jezusowi zasadniczo żywili się chlebem. Chleb był i jest po dzień dzisiejszym podstawowym, jest niezwykle ważnym pokarmem w Palestynie. Chleb nieśli w swoich sakwach uciekający z Egiptu pod wodzą Mojżesza Izraelici. Na pamiątkę tego wyjścia spożywano chleb niekwaszony podczas uczty paschalnej. Chleby, nazywane chlebami pokładnymi, chlebami oblicza, składano w ofierze na specjalnym stole przed obliczem Pana Zastępów w Namiocie Spotkania, a potem w Świątyni Jerozolimskiej. Chleb był symbolem życia, które pochodzi od Boga, którego On udziela, które podtrzymuje w swoim ludzie – ludzie z którym zawarł Przymierze.

Chleb codzienny zajmował ważne miejsce w liturgii żydowskiej, w nauczaniu Jezusa a później w liturgii chrześcijańskiej. Jezus dwukrotnie rozmnaża chleb, by w ten sposób pokazać wobec tłumów, iż jest źródłem prawdziwego pokarmu. On jest prawdziwym Chlebem, który zstąpił z nieba, kto spożywa ten chleb, będzie żył – żyje na wieki (zob. J 6,26-59).

Stąd też każdy rolnik z wielkim szacunkiem i dbałością troszczył się o ziarno. Z ziarna bowiem powstał tak potrzebny chleb.