Przejście od lęku do „bojaźni Bożej”

Chociaż w tym opowiadaniu woda stała się narzędziem służącym urzeczywistnieniu się prawdziwego cudu, to jednak dużo ważniejszym elementem tego biblijnego przekazu są wypowiedzi umożliwiające Egipcjanom rozpoznanie w tych działaniach Boga Izraela, który zatrzymując koła egipskich rydwanów wyeliminował z pościgu za Hebrajczykami specjalną broń faraona: „Egipcjanie zawołali: «Uciekajmy przed Izraelem, gdyż PAN walczy za niego z Egiptem»” (Wj 14,25). Biblijny narrator kontrastując los pochłoniętych przez morze Egipcjan z wybawionymi z ich ręki Izraelitami, którzy przeszli pośrodku wód po suchej ziemi, osiągnął cel całego wydarzenia: Egipcjanie ujrzeli chwałę jedynego Boga (Wj 14,4.18). W ten sposób naród wybrany został przeprowadzony od ogarniającego go lęku z powodu egipskiego ucisku do „bojaźni Bożej”, która w Biblii wyraża postawę zawierzenia i zaufania Bogu (Wj 14,31). Wybawieni przez Boga nad morzem Izraelici rozpoczynają swoją wędrówkę ku pełnej wolności. Cudowne ocalenie Izraela, czyniące z niewolników ludzi wolnych, uczy, że nawet w sytuacji, kiedy człowiek jest pozbawiony wszelkiej nadziei Bóg zawsze pokazuje drogę wyjścia. Wskazany przez Apostoła Pawła związek między przejściem Izraelitów przez morskie wody a chrześcijańskim chrztem (1Kor 10,1-13), który uwalniając z grzechu prowadzi ochrzczonych do wiary w Boga, stanowi wezwanie do współpracy z udzielonymi w tym sakramencie duchowymi darami, by nie zaprzepaścić ich zbawiennych skutków.