V Synod Diecezji Tarnowskiej. Idzie o dobro wspólne

Wydawać by się mogło, że współpraca taka jest rzeczą wątpliwą, bo np. Kodeks prawa kanonicznego nie przewiduje tego wprost. Jednak są płaszczyzny porozumienia i współpracy między Kościołem a samorządem. Prawo świeckie mówi w przypadku sprawowania władzy o realizacji dobra wspólnego. W rocie ślubowania wójtów są słowa: "powierzony mi urząd sprawować będę tylko dla dobra publicznego i pomyślności mieszkańców gminy". Kościół Chrystusa także nakierowany jest na dobro człowieka, więc wydaje się, że filozofia sprawowania władzy świeckiej i duchownej powinna być zbieżna. Najważniejszą sprawą we wzajemnych relacjach jest dialog, rozmowa, podejmowanie wspólnych inicjatyw. Trzeba, by część duchownych wyzbyła się lęku, obaw, a część samorządowców, ludzi władzy - uprzedzeń. Współpraca jest możliwa i udaje się, oczywiście przy zachowaniu słusznej autonomii. Widzę wiele możliwości współdziałania. Kilka wymienię.

1. Współpraca z placówkami oświatowymi w wychowaniu dzieci w duchu chrześcijańskim. To może mieć większy zasięg niż szkolna katecheza. Są podstawy do tego. Preambuła Ustawy o systemie oświaty stanowi, że "nauczanie i wychowanie, respektując chrześcijański system wartości, za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki".

2. Wspólne inicjatywy parafii i samorządu. W mojej rodzinnej parafii Luszowice taką inicjatywą jest festyn parafialny. Oba podmioty realizują obopólne cele, jakimi są integracja lokalnej wspólnoty, integracja rodzin, godziwa rozrywka.

3. Myślę, że prawo diecezjalne mogłoby w bardziej oczywisty sposób wspierać zadania gminy w zakresie np. edukacji publicznej, wychowania patriotycznego przez udostępnianie sal katechetycznych na spotkania, wystawy. Obecnie nie jest to zabronione, ale wydaje się, że jest to działanie wskazane.

4. Możliwa jest lepsza współpraca w trosce o rodziny. Parafia może mieć niezłą wiedzę na temat tego, kto i jakiej potrzebuje pomocy. Przez Caritas pewne działania pomocowe realizuje, a może - przy wsparciu samorządu - robić to na jeszcze większą skalę. Troska o rodzinę to także profilaktyka - to świetlice, placówki wsparcia dzieci.

5. Ochrona zabytków i opieka nad nimi. Ze wspólnych działań korzystają obie strony. Parafie, które utrzymują miejsca kultu, ale i gminy, które - wspierając troskę o świątynię - chronią elementy dziedzictwa kulturowego stanowiące o lokalnej tożsamości.