Pan Bóg się nie powtarza....

Po śmierci biskupa Jana Stepy w 1959 roku wikariuszem kapitulnym zostaje wybrany sufragan diecezji tarnowskiej biskup Karol Pękala.

Rektorem seminarium nadal pozostaje ksiądz Władysław Węgiel. Życie kleryckie pomimo trudności stwarzanych przez komunistyczną rzeczywistość kwitnie. Alumni na rozpoczęcie roku formacji 1961/1962 pielgrzymują do stóp cudownego wizerunku Matki Bożej w Tuchowie.

Klerycy w sposób uroczysty przeżywają inaugurację roku akademickiego. W 1961 roku rektor Węgiel podkreśla w swoim przemówieniu znaczą poprawę wyników egzaminów. W seminarium odbywają się uroczyste akademie. 29 listopada 1961 roku wspólnota seminaryjna świętuje 80. urodziny papieża Jana XXIII. Pośród modlitwy i codziennych obowiązków przełożeni i klerycy myślami wędrują ku Stolicy Apostolskiej, skąd ma nadejść wiadomość o nowym biskupie dla diecezji tarnowskiej.

W marcu 1962 roku prymas Polski Stefan kard. Wyszyński zawiadomił księdza dr. Jerzego Ablewicza o papieskiej nominacji dla niego na stolicę biskupią w Tarnowie. W chwili nominacji biskup nominat pełnił obowiązki prefekta i wykładowcy w przemyskim seminarium duchownym. Ingres nowego pasterza diecezji tarnowskiej odbył się 27 maja 1962 roku. Bez wątpienia w osobie biskupa Ablewicza Tarnów otrzyma wyjątkową osobowość. Człowieka od najmłodszych lat swego kapłaństwa autentycznie rozmodlonego, nadającego wszelkim sprawom konkretny ton.

Po uroczystej Mszy świętej w katedrze tarnowskiej, koło godziny 14 zaproszeni goście, w liczbie około 200, pojawili się w seminarium, gdzie podjęto ich obiadem. W centrum seminaryjnej auli ustawiono mapę diecezji tarnowskiej z obrazami kościołów dekanalnych. Portret biskupa, który mieścił się w ramach mapy był związany z granicami diecezji poprzez pierścień. Widniały tam również słowa, które biskup Ablewicz wypowiedział jeszcze w Przemyślu. Mówił wówczas m.in.: że serce jego, choć nie zna jeszcze nowej diecezji, to jednak bije już miłością dla niej.

Kilka dni po uroczystym ingresie, 3 VI biskup Ablewicz spotkał się z całą wspólnotą seminarium duchownego. Od pierwszych wystąpień dał się poznać jako doskonały mówca. Jego obrazowy język przenikał słuchaczy, otwierając ich umysły i serca na Bożą prawdę. W pierwszym przemówieniu do alumnów biskup ordynariusz zwrócił podkreślił, że w murach seminarium trzeba ukształtować swoje życie na wzór serca, czyli pozwolić, aby naszym życiem kierowała miłość. Następnie na prośbę księdza rektora udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 1962/1963 biskup Ablewicz kolejny raz daje dowód swojego retorskiego warsztatu oraz wskazuje jednoznacznie hasło nowego roku formacji. Były to słowa: "Bóg we mnie". Ksiądz biskup ordynariusz zachęcał, aby w jednej ręce trzymać notatki, skrypty, a drugą rękę przykładać do serca i rozważać tą prawdę, że Bóg ma rosnąć we mnie. Podane przez biskupa hasło formacji miało przede wszystkim zachęcać kleryków do wypracowania głębokiej relacji z Chrystusem, któremu będą mogli mówić o wszystkim, zarówno na korytarzach seminaryjnych, jak i w życiu kapłańskim.

Następnie wyrazy szacunku i wdzięczności skierował biskup Ablewicz do ustępującego z funkcji rektora księdza prałata Władysława Węgla. Nowym rektorem został były ojciec duchowny ksiądz dr Józef Pasterski. Był to kapłan głęboko rozmodlony. Wielkim szacunkiem i miłością darzyli go zarówno księża przełożeni, jak i alumni. Jego duchowość była wyjątkowa. W pracy z klerykami odznaczał się ogromną kulturą bycia, mówienia i słuchania. Chciał, aby życie seminaryjne było przeniknięte duchem Soboru Watykańskiego II, który właśnie się rozpoczynał.

11 listopada 1962 roku ksiądz rektor Pasterski wraz z całym seminarium żegnał wyjeżdżających do Rzymu na sesje soborową biskupów. W pismach diecezjalnych ukazują się w tym czasie szczegółowe sprawozdania z każdego dnia Soboru. Biskup Ablewicz tydzień po wyjeździe pisze list do kleryków, w którym relacjonuje im swój pobyt w Watykanie. W całym kraju kapłani razem z wiernymi uczestniczą w nabożeństwach w intencji Soboru. Wspólnota seminaryjna wyjeżdża w dwóch grupach na Jasną Górę w dnia 14-15 listopada w celu nocnego czuwania przed obrazem Jasnogórskiej Pani, Matki i Królowej polskiego Narodu.

Ksiądz rektor Pasterski w czasie swojego posługiwania musiał zmierzyć się z poważnym problemem powoływania alumnów do odbycia służby wojskowej. Z tarnowskiego seminarium do wojska wcielono wówczas 63 kleryków. Dla księdza rektora był to dotkliwy cios. Pasterskiemu nie było dane długo prowadzić wspólnoty seminaryjnej. W pierwszych miesiącach roku akademickiego 1963/1964 o godzinie 5:15 zmarł w klinice neurologicznej w Krakowie.

W trakcie uroczystości pogrzebowych w tarnowskiej katedrze ksiądz prałat Węgiel powiedział o zmarłym rektorze Pasterskim w następujący sposób: "Czternaście lat pracy w Seminarium Duchownym, to czas, który wymagał od niego wiele poświęceń! […] Trzeba było stać się artystą w rzeczach wewnętrznych, skoro chciało się urobić oblicze młodego pokolenia na wzór samego Chrystusa". Biskup Ablewicz z kolei podkreślał, że człowieka nie można powtórzyć. Człowieka można zastąpić, ale nie powtórzyć, bo Pan Bóg się nie powtarza i dwóch takich samych ludzi nie stwarza.

Bibliografia

Ablewicz Jerzy (1919-1990), w: Ks. A. Nowak, Słownik biograficzny kapłanów diecezji tarnowskiej 1786-1985, t. I, Tarnów 1999 r., s. 19-21.; Z uroczystości ingresowych , w Currenda nr 4-6, rok 112, Tarnów kwiecień – czerwiec 1962 r., s. 116-135.; Śp. Ks. Rektor Józef Pasterski, w Currenda nr 6-8, rok 113, Tarnów czerwiec – sierpień 1963 r., s. 265-268; Kazanie J. E. Ks. Bp Ordynariusza Jerzego Ablewicza wygłoszone w czasie uroczystości wprowadzenia do katedry zwłok śp. Rektora Seminarium Duchownego w Tarnowie ks. dr Józefa Pasterskiego dnia 4 XI 1963 r., w Currenda nr 6-8, rok 113, Tarnów czerwiec – sierpień 1963 r., s. 268-272.; Wyjątki z kazania ks. prałata Wł. Węgla (w katedrze), w Currenda nr 6-8, rok 113, Tarnów czerwiec – sierpień 1963 r., s. 272-273.; Ks. J. Rzepa, Refleksje nad przebytą drogą, w Currenda nr 5-8, rok132, Tarnów maj – sierpień 1982 r., s. 145-146.; Ks. R. Banach, Rektorzy Seminarium Duchownego w Tarnowie, w Schematyzm Diecezji Tarnowskiej, rok 1992, część historyczna, Tarnów 1992 r.,; Ks. K. Talarek, Diecezja tarnowska w latach 1945-1970. Problemy personalno-organizacyjne, Tarnów 2012 r., s. 582-609.