Tematem kolejnej niedzieli synodalnej, która będzie przeżywana 30 stycznia, oraz spotkania Parafialnych Zespołów Synodalnych, są osoby starsze i niepełnosprawne jako dar i zadanie dla rodziny i Kościoła. Ks. prał. Antoni Mikrut z synodalnej Komisji Charytatywnej przywołuje inskrypcję, która pojawia się na niektórych obrazach Pana Jezusa Ukrzyżowanego - „Res sacra miser” (łac. - Ubogi, słaby to rzecz święta).

- Nie chodzi tu o ubóstwo materialne, lecz ogólnie o ludzi słabych, a więc także o osoby niepełnosprawne i starsze. Ta ich „bieda” daje im pierwszeństwo w rodzinie, społeczeństwie, w Kościele, w każdej społeczności. Daje im tam szczególne prawa. Ludzie młodzi, zdrowi, silni powinni traktować starszych wielkodusznie, towarzyszyć im i otaczać miłością. Powinni też mieć świadomość, że ze względu na potrzeby psychiczne ludzi starszych i niepełnosprawnych, ich najbardziej naturalnym środowiskiem przeżywania starości, zmagania się z niepełnosprawnością, jest dom rodzinny, wśród krewnych, znajomych, przyjaciół, po prostu u siebie. Tam mogą czuć się jeszcze użyteczni. Jeśli nawet okoliczności sprawią, że osoby starsze są umieszczone w domach pomocy społecznej, czy zakładach rehabilitacyjnych, to nie zwalnia rodziny, dzieci, wnuków, osób bliskich z towarzyszenia im w ich odosobnieniu - zauważa kapłan, były wieloletni dyrektor Caritas Diecezji Tarnowskiej.

Obecność seniorów i niepełnosprawnych w rodzinie, parafii, Kościele, ma wartość ewangelizacyjną.  - W wielu rodzinach, coraz bardziej zlaicyzowanych, wnuki poznają podstawy prawdy wiary dzięki dziadkom. Nierzadko nauczanie pacierza, lektura Pisma św. w domu, czy przygotowanie do pierwszych sakramentów świętych, to zadania i zasługa dziadków - zauważa duszpasterz.

Tych, którzy nie mogą już przyjść do kościoła o własnych siłach, przykutych do łóżka, parafia powinna włączyć w rytm życia parafialnego m.in. przez comiesięczne odwiedziny kapłana. Niektórzy z księży mają zwyczaj odwiedzin swoich parafian, gdy ktoś z nich znajdzie się w szpitalu. Ponadto w szpitalach i DPS-ach posługują księża kapelani.

- Parafia powinna osoby starsze i niepełnosprawne otoczyć szczególną wspólnotową modlitwą wstawienniczą. W różnych nabożeństwach, nowennach, adoracjach, czy w mszalnej modlitwie wiernych trzeba, aby przewijały się wezwania w intencji seniorów. Dobrą i budującą praktyką duszpasterską jest pamięć o jubileuszach i rocznicach osób starszych. Msza św. w ich intencji, wspomnienie ich imion, życzenia od parafii czy biskupa diecezjalnego, sprawią jubilatom radość, a obecnym dadzą okazję do wspólnej modlitwy za swoich braci i siostry w Chrystusie. Trzeba również podtrzymywać praktykę urządzania w parafii dni seniora, dni chorego, dni babci, czy dziadka - uważa ks. Mikrut.