Mój pradziadek – pośmiertnik
Dziś niewiele osób pamięta o istnieniu tej profesji, ale jeszcze przed wojną czyjąś śmierć stwierdzali najczęściej nie lekarze, ale oglądacze zwłok.
Opis takiego zawodu jak oglądacz zwłok Lucjan Kołodziejski, historyk z Borzęcina, napotkał, przygotowując monografię na temat swojej gminy i przeglądając parafialne księgi metrykalne. – Pierwsze wzmianki o tej profesji można znaleźć w dokumentach z 1806 roku i dotyczą one terenów ówczesnej Galicji. Lekarzy, którzy mogliby stwierdzić czyjś zgon, było mało, a śmiertelność była duża, wprowadzono więc obowiązek oglądania zmarłych przez odpowiednio przeszkolone osoby. Działania takie podjęto jako próbę zapobiegania rozprzestrzenianiu się licznych w tym czasie chorób zakaźnych i ewidencjonowania zgonów spowodowanych epidemiami cholery czy tyfusu. Pochowanie osoby zmarłej bez uprzedniego przeprowadzenia badania było karane wysoką grzywną. W późniejszym okresie ówczesne władze wprowadziły także zakaz pochówku zmarłych przed upływem 48 godzin od śmierci. Przepis ten miał uniemożliwiać przedwczesne grzebanie ludzi będących w stanie agonii lub śpiączki – tłumaczy L. Kołodziejski.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
