Taternictwo, a nie chodzenie po łące

Ojciec Mieczysław Witalis urodził się 12 maja 1931 r. w Rzuchowej w diecezji tarnowskiej jako najmłodszy syn z dziewięciorga dzieci Władysława i Bronisławy z d. Michałowskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Rzuchowej i Pleśnej został przyjęty do prywatnego gimnazjum redemptorystów w Krakowie. Zdawszy tzw. „małą maturę” wstąpił do Zgromadzenia Redemptorystów w 1947 r. i odbywał nowicjat w Łomnicy-Zdroju. Tam też wraz z kilkoma kolegami 2 sierpnia 1948 r. złożył pierwsze śluby zakonne.

Następnie kontynuował naukę w juwenacie redemptorystów w Toruniu, zaś po zdaniu egzaminu maturalnego podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1955 r. w Tuchowie z rąk ks. abp. Włodzimierza Jasińskiego.

 Przed soborem reguły życia klasztornego były rygorystyczne. Duże wymagania, jak wspominał, wzmagały idealizm alumnów, braci zakonnych, którzy wiedzieli, czuli i doświadczali, że służba Bogu to są wielkie rzeczy. "Droga zakonna w takim wydaniu to taternictwo, a nie chodzenie po łące, które nie umęczy, ale też niewiele się zobaczy - i niewysoko się zajdzie... To świadomość czegoś wielkiego, trudnego do zrealizowania, ale im wyższy poziom się osiągnie, tym wspanialsze widoki i większa satysfakcja" - pisał o. Witalis.

W latach 1956-1957 studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1957 r. kontynuował te studia w Krakowie, pomagając jednocześnie w duszpasterstwie. W 1961 r. uzyskał tytuł magistra sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, po czym przez siedem lat sprawował obowiązki dyrektora Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie oraz przewodniczącego Diecezjalnej Komisji Artystyczno-Konserwatorskiej.

W swoim zgromadzeniu pełnił urząd wikariusza przełożonego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów (1972-1975), przełożonego domu w Krakowie (1967-1969), w Warszawie przy ul. Pieszej (1969-1972), w Warszawie przy ul. Karolkowej (1972, 1987-1990), w Tuchowie (1973-1978), we Wrocławiu (1984). Był także magistrem nowicjatu w Toruniu (1985-1986) i w Lubaszowej (1990-1991). Przez wiele lat był wykładowcą historii sztuki w WSD Redemptorystów w Tuchowie.

W latach 1991-2000 - za zgodą przełożonych - zamieszkał w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie, gdzie zlecono mu funkcję ojca duchownego kapłanów archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej oraz spowiednika alumnów i wykładowcy historii sztuki. Następnie przez dwa lata pomagał w duszpasterstwie w Tuchowie i prowadził rekolekcje dla kapłanów.

Od 2002 do 2023 r. mieszkał we wspólnocie redemptorystów w Szczecinie przy parafii pw. Najświętszego Odkupiciela. Od października 2023 r. należał do wspólnoty redemptorystów w Tuchowie. Zmarł 2 czerwca w wieku 93 lat, w 69. roku kapłaństwa i 76. roku życia zakonnego.

Pogrzeb odbędzie się w bazylice w Tuchowie 5 czerwca o godz. 12.