Niedziela 11 sierpnia zapisze się w historii Młynnego k. Limanowej jako dzień erygowania w tej miejscowości nowej parafii. Dotychczasowy rektorat św. Maksymiliana Marii Kolbego stał się parafią na mocy dekretu biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża.

Uroczyste ogłoszenie dokumentu odbyło się przed sumą odpustową w kościele w Młynnem, odczytano go również w parafii matce w Łososinie Górnej. Bp Jeż mianował też proboszcza nowej parafii, którym został dotychczasowy rektor tej wspólnoty, ks. Stanisław Trela.

Dekret odczytał ks. Andrzej Wanat z Laskowej:

Podczas sumy bp Jeż podkreślił, że parafia nie przestaje być centrum życia religijnego wiernych, ale również ma ogromne znaczenie w budowaniu lokalnej wspólnoty mieszkańców.

  - Parafie są nadal ważnym centrum życia religijnego i społecznego w Polsce - mówił w homilii bp Andrzej Jeż. ks. Zbigniew Wielgosz /Foto Gość

- Mówiono mi nieraz, że tworzenie nowych parafii nie ma dzisiaj sensu, wszak na Zachodzie zamyka się je, a kościoły sprzedaje. Jesteśmy jednak ludźmi wierzącymi i patrzymy na życie w perspektywie wiary, której nie ogranicza horyzont doczesności. Tworzymy parafie, ponieważ są one rodzinami rodzin, wspólnotami, w których tworzone są silne więzi z Bogiem, ale również z innymi ludźmi, które nie wykluczają, ale łączą wszystkich ze sobą we wspólnym celu, jakim jest życie wieczne - mówił biskup podkreślając również znaczenie parafii dla osób starszych, samotnych, chorych, które znajdują w niej oparcie w swojej trudnej sytuacji życiowej.

Posłuchaj fragmentu homilii:

Po sumie bp Jeż poprowadził procesję eucharystyczną wokół już parafialnego kościoła, na koniec zaś odśpiewano uroczyste Te Deum dziękując za powstanie nowej parafii.

  Procesja eucharystyczna. Dziewczęta ze scholi niosą feretron z obrazem patrona parafii. ks. Zbigniew Wielgosz /Foto Gość

Nowy proboszcz ks. Stanisław Trela podkreśla, że mieszkańcy Młynnego chcieli mieć na początku kościół, by nie dojeżdżać do świątyni w Łososinie Górnej.

W latach 80. XX wieku pojawił się pomysł zbudowania w miejscowości domu katechetycznego. O pozwolenie na jego budowę wystąpił ówczesny proboszcz łososiński ks. Jan Żurek, ale nie podjął się tej inwestycji z uwagi na swój wiek.

Kolejny proboszcz ks. Ryszard Stasik razem z radą parafialną podjął się wykonania planu budowy, ale łącznie z kaplicą. 17 sierpnia 1984 roku bp Władysław Bobowski poświęcił plac budowy, a w następnym roku ruszyły już prace budowlane.

W 1985 roku we wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego bp Piotr Bednarczyk poświęcił i wmurował kamień węgielny, a 11 lipca 1992 roku bp Bobowski konsekrował ołtarz i poświęcił nową świątynię.

Posłuchaj słowa nowego proboszcza o historii rektoratu:

Przez 23 lata miała ona swojego opiekuna ks. prał. Stanisława Pietrzaka, który podlegając parafii w Łososinie Górnej, tworzył duszpasterstwo w Młynnem.

- Ludzie chodzili do kościoła nie tylko do Łososiny, ale i Limanowej, Pasierbca… Trzeba było jednoczyć ich wokół kościoła, tworzyć z nich wspólnotę. Cieszę się, że doczekałem chwili, gdy te dążenia wielu osób zostały uwieńczone erygowaniem parafii - mówi ks. Pietrzak, który przyjechał na tegoroczny odpust.

W 2015 roku biskup tarnowski utworzył w Młynnem rektorat, którym opiekował się ks. Franciszek Grądalski do 2021 roku. Kolejnym duszpasterzem został ks. Stanisław Trela i to on został 11 sierpnia 2024 roku pierwszym proboszczem najmłodszej, 466. parafii w diecezji.

Radości z nowej parafii nie ukrywają parafianie. Monika Matras co prawda nie jest rodem z Młynnego, ale ceni sobie to, że tutaj mieszka. - Marzenie o własnej parafii mieliśmy od dawna, dlatego cieszy nas ten piękny, słoneczny dzień, który zapisał się na trwałe w historii naszej wspólnoty - mówi pani Monika. - Myśmy się co prawda już czuli parafią, bo od kilkunastu lat mieliśmy samodzielność jako rektorat, ale chcieliśmy pójść krok dalej - dodaje Paweł Wilczek. Oboje są w radzie parafialnej i podkreślają, że w nowej parafii wytworzyły się już silne więzi, których efektem jest współpraca mieszkańców, ale też działanie w różnych grupach parafialnych. Podczas sumy wyróżniali się szczególnie LSO, DSM i schola dzięcięca.