Narodowa Pielgrzymka Nauczycieli i Pracowników Oświaty do byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück, która odbyła się 29 marca, została zorganizowana z inicjatywy bp. Piotra Turzyńskiego, delegata KEP ds. Duszpasterstwa Nauczycieli, z okazji 80. rocznicy wyzwolenia tegoż obozu i 80. rocznicy męczeńskiej śmierci bł. Natalii Tułasiewicz. Jednak ze względu na chorobę i pobyt biskupa w szpitalu, uroczystościom przewodniczył ks. bp Jan Glapiak, biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej.

Obchody upamiętniające te wydarzenia rozpoczęły się Mszą Świętą o godz. 11.30 w bunkrze na terenie obozu. Wśród 12 kapłanów koncelebrujących Eucharystię byli m.in.: ks. Grzegorz Kiełbasa, diecezjalny duszpasterz nauczycieli i wychowawców, asystent KSW odział w Tarnowie oraz ks. Jacek Soprych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego, historyk Kościoła.

W homilii bp Glapiak przybliżył życie i śmierć męczeńską bł. Natalii Tułasiewicz, ukazując ją jako tę, która troszczyła się o zbawienie nie tylko siebie, ale także innych w szczególnym miejscu, jakim był obóz koncentracyjny. Po Mszy Świętej pielgrzymi mieli okazję zwiedzić teren obozu-muzeum, oddając hołd ofiarom poprzez złożenie wieńców i kwiatów w miejscach pamięci. Symbolicznym gestem pamięci było również wrzucenie biało-czerwonych kwiatów do jeziora, w którym spoczywają prochy wielu zamordowanych więźniarek.

Obóz w Ravensbrück w Brandenburgii powstał w 1939 r. Był największym na terenie Niemiec obozem koncentracyjnym dla kobiet. Do końca wojny przeszło przez niego ponad 130 tysięcy kobiet z kilkudziesięciu krajów Europy. Wśród nich najwięcej - około 40 tysięcy - było Polek. Wiele z nich wywieziono do obozu po powstaniu warszawskim. 30 kwietnia 1945 r. do obozu wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. W Ravensbrück pozostało już wtedy tylko 2 tysięcy chorych więźniów. Wcześniej ok. 20 tysięcy ludzi Niemcy "ewakuowali" z obozu i przepędzili w tzw. marszach śmierci. Niemiecki obóz koncentracyjny w Ravensbrück nazywany jest „hitlerowskim piekłem kobiet”.

Polki stanowiły największą grupę narodowościową w obozie Ravensbrück. W latach 1939-1945 przez mury tego obozu przeszło 40 tys. polskich kobiet i dziewcząt. Tylko osiem tysięcy przeżyło, z czego większość była trwale okaleczona w wyniku bicia, przesłuchań lub operacji pseudomedycznych. Polki nie były przypadkowymi ofiarami zesłanymi do tego obozu. W większości były to młode kobiety, aktywnie działające w polskim ruchu oporu, w harcerstwie lub sabotażu mającym na celu konspiracyjną walkę z niemieckim okupantem. Przyjazd do obozu Ravensbrück poprzedzony był aresztowaniem oraz wielotygodniowym lub nawet wielomiesięcznym więzieniem. Oczekujące na wyrok Polki musiały przetrzymać krwawe i sadystyczne przesłuchania prowadzone przez tajną policję. Dopiero po orzeczeniu wyroku formowany był transport z kilkudziesięcioma kobietami, który następnie wysyłano do obozu Ravensbrück. Z Tarnowa do obozu Ravensbrück, w dwóch transportach, w wagonach bydlęcych wywieziono w sumie 176 kobiet, które były przetrzymywane w tarnowskim więzieniu (59 w pierwszym i 117 w drugim transporcie). Wśród nich było sporo tarnowianek. W drugim transporcie znalazła się m.in. harcmistrzyni Józefa Kantor, przyszła drużynowa stworzonej w obozie, tajnej drużyny harcerek "Mury", jedynej takiej znanej dziś konspiracyjnej formacji harcerskiej w niemieckich obozach koncentracyjnych, której przyświecało hasło: „Trwaj i pozwól przetrwać innym”. 

Natalia Tułasiewicz była polską nauczycielką, działaczką katolicką i męczennicą II wojny światowej, która poświęciła swoje życie dla dobra innych, zwłaszcza w czasie okupacji niemieckiej. Urodziła się 9 kwietnia 1906 roku w Rzeszowie w rodzinie katolickiej. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Poznańskim, przez wiele lat pracowała jako nauczycielka, angażując się w wychowanie młodzieży i promowanie wartości katolickich. W czasie II wojny światowej, w okresie niemieckiej okupacji, Natalia Tułasiewicz stała się aktywną działaczką katolicką. Była zaangażowana w ruch oporu, współpracując z tajnymi szkołami, które były organizowane w Polsce, aby walczyć z niemiecką okupacją i zapewniać edukację młodzieży. Została zdekonspirowana na wiosnę 1944 r. przez nieostrożnego kuriera z Polski. Przez pół roku więziona była w Hanowerze i Kolonii, gdzie przeszła ciężkie śledztwo. Z wyrokiem śmierci odesłana została do niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück z numerem 75188, gdzie zginęła 31 marca 1945 r. Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku. Jest patronką polskich nauczycieli.