Duchowy ogród przejdź do galerii

Pewnego wiosennego popołudnia udałam się na spacer po moim ogrodzie aby podziwiać cuda jakimi obdarzyła nas natura. Nie musiałam długo szukać, ponieważ moim oczom ukazała się wiśnia, pokazująca do słońca swoje pierwsze pąki. Wszystko powoli budzi się już do życia i zachwyca mnie swoim pięknem.

Kwiaty to coś, co - porą wiosenną i letnią - widzimy niemal codziennie naszych ogrodach albo też na łąkach. Obserwując to piękno przyrody przyszła mi myśl, że mogę to odebrać w inny, niebanalny sposób. Pączkowanie kwiatów jest bowiem - na poziomie symbolicznym - głęboko związane z obrazem naszego cyklu życia oraz obrazem postrzegania i klasyfikowania ludzi na ładnych i brzydkich. Podziwiając kwiaty można nie doceniać roli pąku, bo wydaje się, że ważne jest piękno ukazane przez kwiat. Jednak bez pąków nie byłoby zewnętrznego, zachwycającego i urzekającego kwiatu… tak samo człowiek, nie musi być urodziwy żeby był wartościowy i ważny, bo posiada ukryte w sobie piękno, którym może promieniować i przemieniać świat wokół.

Minęłam wiśnie przypatrując się jej jeszcze przez moment, a wtedy ujrzałam gęsty, kwitnący krzew złotego deszczu, a pod nim parę krokusów. Patrząc na te kwiaty, które rozkwitają, pomyślałam sobie, że po każdej trudności zawsze przychodzi czas na nowe i pasjonujące początki. Mamy wiele odmian i gatunków kwiatów, każde z nich są piękne a jednak różne. Tak samo jest z nami - ludźmi - każdy jest inny ale właśnie wtedy gdy stajemy i przypatrujemy się otaczającej nas przyrodzie dostrzegamy to, że nawet jeśli ktoś jest nietypowy, to zawsze ma w sobie coś wyjątkowego. Warto ten ukryty dar, talent zauważyć i wydobyć na zewnątrz a nie zakopać jak sługa z przypowieści.

Dzień chylił się już ku końcowi i zbierałam się by wrócić do domu. Na tle zachodzącego słońca zauważyłam ozdobną trawę, opadającą jakby ze zmęczenia (zdj. 10). Pomyślałam wtedy o słowach Proroka Izajasza: „Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo naszego Boga trwa na wieki”. Bo ten obraz przypomniał mi jak kruche i przemijalne jest ludzkie życie. Uświadomił mi to, jak ważny jest Bóg i co czeka nas po drugiej stronie życia.

Natura, cykl życia kwiatów, od rozkwitu po więdnięcie, przypomina o tym, jak życie jest pełne kontrastów - od radości po smutek, od narodzin po śmierć. Mamy tylko jedno życie, natura podpowiada mi, że warto pomyśleć co się tak naprawdę w nim liczy.

Zagłosuj na pracę klikając w poniższy link:

Duchowy ogród