Zakończył się Wielki Odpust w sanktuarium w Zawadzie koło Dębicy. Od 6 do 14 września 2025 roku stała się miejscem modlitwy tysięcy pielgrzymów, którzy są wierni Bogu, Maryi i temu miejscu.
Tematem przewodnim tegorocznego odpustu było hasło „Z Maryją nieśmy światu nadzieję!”.
W sobotę, podczas przedostatniego dnia uroczystości, szczególna uwaga skierowana była na Liturgiczną Służbę Ołtarza oraz Dziewczęcą Służbę Maryjną. Na sobotniej sumie przybyło kilkanaście grup z okolicznych miejscowości. Kazania na dopołudniowych Mszach św. głosił ks. Jakub Jasiak, odpowiedzialny w diecezji za nadzwyczajnych szafarzy Komunii św., ale także opiekun LSO. Na sumę poza tymi, którzy przyszli, przyjechali autobusami, przybyły także trzy rowerowe pielgrzymki młodych wyznawców Chrystusa. Mszę św. dla LSO i DSM koncelebrowało 17 księży.
Po południu kazania głosił ks. Piotr Obrzut. - Młode osoby są nadzieją Kościoła, że Kościół nie przeminie, nie zaginie. Chociaż trwa ponad dwa tysiące lat, bardzo często kojarzony jest jedynie z osobami starszymi. Jednak są w Kościele młodzi ludzie, którzy przez przykład domu rodzinnego, wychowanie, chcą praktykować w swoim życiu piękne wartości, chcą poświęcać swój czas dla Pana Boga – mówił ks. Obrzut. Nie jest tak, że świat jest zły. Jednak to, jaki będzie, zależy od dorosłych, od ich świadectwa, i to nie tylko z domu rodzinnego, ale środowiska, również Kościoła. Kaznodzieja zwracał uwagę na autentyczność i konsekwencję w życiu chrześcijańskim, jasno wskazując, że „prawdziwego ucznia poznaje się po owocach, po tym jak żyje, jak kocha, jak przebacza”.
Zawada koło Dębicy. Odpust ku czci Narodzenia NMP. Kazanie ks. Piotra Obrzuta.Mszy św. o godz. 16 przewodniczył ks. prał Zbigniew Guzy, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Trzeźwości i Terapii Uzależnień, a koncelebransem był misjonarz ks. Krzysztof Ferenc.
Odpustowy tydzień był nie tylko czasem modlitwy, ale i wspólnej troski o duchowy rozwój parafii. Codzienne msze, apel maryjny, nabożeństwa dla rodzin, chorych, młodzieży wypełniały czas. Jak co roku tysiące pielgrzymów wybrały się na zawadzkie wzgórze. – Tylko od soboty do soboty rozdano 13 tysięcy Komunii świętych. Pewnie nie każdy miał taką dyspozycję, żeby przystąpić do stołu Eucharystii, ale doliczając jeszcze ostatnią niedzielę, można szacować, że pokłonić się MB Zawadzkiej przyszło co najmniej 20 tysięcy wiernych – mówi pan Mirek.
Wieś Zawada, położona urokliwie na wzgórzu przy drodze krajowej E4, zaledwie 6 km od Dębicy, kryje w sobie jeden z najstarszych i najbardziej czczonych ośrodków kultu maryjnego w regionie. Pierwsza wzmianka o kulcie Matki Bożej datowana jest na koniec XVI wieku. Obraz początkowo stanowił własność rodu Ligęzów, którzy zabierali go na wyprawy wojenne, szukając opieki i łask. Wieść o cudownych interwencjach szybko rozchodziła się po okolicy, co zachęciło Ligęzów do udostępnienia obrazu wszystkim wiernym, przenosząc go do wybudowanej kaplicy ok. 1590 r. Kult szybko zyskał szerokie grono czcicieli—pielgrzymi przybywali do Zawady nawet z daleka, modlili się do Matki Boskiej, prosząc o uzdrowienie i wsparcie. W 1648 r. Achacy Ligęza wybłagał przed Cudownym Obrazem uzdrowienie syna Kazimierza. Swoje doświadczenia i inne cuda (uzdrowienia z chorób, ocalenia życia) potwierdzało później ponad 47 osób w ramach biskupiej komisji powołanej w 1654 r. przez biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego, która uznała obraz za cudowny i zaleciła nałożenie srebrnych sukienek oraz zgromadzenie wotów dziękczynnych.
W 1913 r. rozpoczęto przygotowania do koronacji obrazu. Potwierdzono liczne łaski i cuda za jego przyczyną, a papież wyraził zgodę na koronację. Uroczystość odbyła się 8 września 1920 r. pod przewodnictwem biskupa Leona Wałęgi z udziałem setek kapłanów i tysięcy wiernych. Była to druga, po Tuchowie, koronacja w diecezji tarnowskiej.
Zawada pozostaje dziś silnym ośrodkiem kultu Maryi. Coroczne tygodniowe odpusty i pielgrzymki przyciągają wiernych z całego regionu, a Matka Boża Zawadzka nieustannie patronuje parafianom oraz wszystkim, którzy u Niej szukają pociechy, opieki i nadziei na kolejne lata. Sanktuarium jest miejscem nieprzerwanego kultu, modlitwy i nowego życia duchowego dla pokoleń mieszkańców oraz gości przybywających ze wszystkich stron Polski.