Powstały, bo wędrował nimi kard. Karol Wojtyła. Niewielu wie, że jego obecność na górskich szlakach wiązała się z Ruchem Światło-Życie i jego oazami, które chętnie odwiedzał.

W Krościenku, zaraz za kościołem, trzeba skręcić w prawo i iść za drogowskazem „Centrum Ruchu Światło-Życie”. Po paruset metrach, również po prawej stronie, zaczyna się strome podejście na Kopią Górkę, którą obsiadły zabudowania Centrum. – Jedni mówią, że wzniesienie jest kopią otaczających je szczytów. Inni, że szukano tu ukrytych złóż złota, ale to tylko legendy – mówi Dorota Seweryn, świadek wielu odwiedzin tego miejsca przez kard. Wojtyłę. W latach 70. komuniści zadawali sobie wiele trudu, by dowiedzieć się, co przyciąga tak wielu ludzi na Kopią Górkę. – Szukali magnesu, nie mogąc pojąć, że jest nim Chrystus, nasze Światło i Życie – dodaje pani Dorota. Przyszły papież bywał tu wiele razy. Zwłaszcza w Krościenku i Tylmanowej.

  Pomnik Jana Pawła II na szczycie Błyszcza
Pomnikiem opiekuje się parafia w Tylmanowej, gdzie proboszczem jest ks. Marek Mroczek Ks. Zbigniew Wielgosz /GN Pierwszy raz kard. Wojtyła spotkał się z oazami w Krościenku przy kaplicy Dobrego Pasterza. – Było to 21 sierpnia 1970 r. Chciał się zapoznać z Ruchem i od razu wszedł w jego ducha – mówi pani Dorota. Drugi raz wypadł 14 sierpnia 1971 r. Kardynał przyjechał na Kopią Górkę, gdzie spotkał się z ks. Franciszkiem Blachnickim. Wtedy też wpisał się do księgi pamiątkowej. Inne spotkanie z oazowiczami miało miejsce 11 czerwca 1973 r. Przyszły papież poświęcił wówczas statuę Matki Bożej przed głównym domem Centrum i oddał Ruch w opiekę Maryi. – Wówczas powiedział słynne przemówienie o okienku. Nie mógł bowiem przyjechać na całą uroczystość. Ale z sekretarzem tak poprzesuwali tego dnia zajęcia, że zrobiło się okienko. Więc mógł przyjechać – opowiada z uśmiechem pani Dorota, która była świadkiem kolejnych spotkań z kard. Wojtyłą: 29 lipca 1973 (Kopia Górka); 18 sierpnia 1974 (Tylmanowa); 6 czerwca 1975 r. (Kopia Górka).

Pamiętnym spotkaniem z kard. Wojtyłą i zarazem wędrówką po górskich szlakach było wejście na Błyszcz (870 m.n.p.), od strony Tylmanowej. Ówczesny moderator Ruchu zrobił słynne zdjęcie. – Jak zwykle zabrałem ze sobą aparat fotograficzny. Idąc z grupą zobaczyliśmy konia przywiązanego do smreka, miał to być ewentualny środek lokomocji Dostojnemu Gościowi na szczyt. Konia pod drzewem uwieczniłem na zdjęciu. Już z miejsca spotkania wypatrzyliśmy wspinających się do góry naszych Gości. Zeszedłem nieco niżej i uwieczniłem wchodzących. Tak się złożyło, że wszyscy znaleźli się w kadrze. Był tam ksiądz kardynał, ksiądz Blachnicki, nieco za nimi ksiądz Dziwisz z plecakiem, kierowca Feliks, artysta Daroch oraz ministrant z Kopiej – wspomina po latach ks. Józef Grygotowicz.16 sierpnia 1972 roku była piękna, słoneczna pogoda. Jej załamanie przyszło podczas Mszy. Ciemne chmury, deszcz. Gromy i błyskawice. Ludzie z lęku ścisnęli się w jakiś kłąb. I pośród burzy kardynał odprawiał Eucharystię. Wszyscy przemokli, tak że nie dało się zrobić „Godziny świadectwa”. Kardynał postanowił więc, by zejść do Tylmanowej i tam, pod kościołem dokończyć spotkanie. Odbyło się przy świecach, bo pora była już późna.

  W drodze na Błyszcz.
Henryk Przondziono /GN Górskie wędrówki i Oaza. Łączyła je pewna filozofia. – Podczas „Godziny świadectwa” kardynał powiedział, że jeśli jest oaza, to musi być i pustynia. Im więcej oaz, tym łatwiej przeżyć wędrówkę przez pustynię świata. Potrzeba więcej oaz, by pustynia przestała być groźna. Jednocześnie każdy z nas jest oazą dla drugiego człowieka – wspomina kardynalskie przemówienie pani Dorota. Góra Błyszcz stała się dla Ruchu Taborem. Ale jest nim także dla mieszkańców Tylmanowej i okolic. - Co roku, w pierwszą niedzielę sierpnia, wychodzimy na nią w pielgrzymce. Na szczycie jest Msza św. Niedawno postawiliśmy obelisk z podobizną Jana Pawła II, na pamiątkę jego przedpapieskiej wędrówki i modlitwy – mówi ks. Marek Mroczek, proboszcz tylmanowski. Pobłogosławił go kard. Dziwisz, który niegdyś wspinał się za swoim biskupem na Błyszcz – dziś Tabor dla każdego, kto pragnie przemiany, od-poczęcia, czyli nabrania sił do nowej pracy nad swoim życiem.

Małopolski Szlak Papieski (wg opisu Fundacji Szlaki Papieskie)

Trasa główna:
Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Żar, Łękawica, Jaroszowicka Góra, Gorzeń Górny, Dzwonek, Wadowice, Ponikiew, Groń Jana Pawła II, Leskowiec, Łamana Skała, Ślemień, Gachowizna, Hucisko, Czwrniawa Sucha, Przełęcz Klekociny, Hala Kamińskiego, Zawoja Czatoża, Zawoja Widły, Skawica Górna, Hala Krupowa, Polica, Cyl Hali Śmietanowej, Przełęcz Krowiarki, Kamionek, Zubrzyca Górna, Przełęcz Wąwóz, Beskidy, Przełęcz Bory, Żeleźnica, Raba Wyżna, Rabska Góra, Sieniawa, Janiłówka, Przełęcz Sieniawska, Pyzówka, Morawczyna, Trute, Ludźmierz, Nowy Targ, Kowaniec, Polany Bukowina, Turbacz, Przełęcz Borek, dolina Kamienicy (Papieżówka), Przełęcz Przysłop, Nowa Polana, Gorc, Ochotnica Dolna, Lubań, Marszałek, Krościenko, Dzwonkówka, Prechyba, Stary Sącz.

Ścieżki na Szlaku Papieskim

Beskid Wyspowy
Rabska Góra, Piątkowa, Raba Zdrój, Luboń Wielki, Przełęcz Glisne, Szczebel, Kasinka Mała, Lubogoszcz, Kasina Wielka, Śnieżnica, Przełęcz Gruszowiec, Ćwilin, Jurków, Chyszówka, Przełęcz Rydza Śmigłego, Mogielica, Jasień z rozejściem na dwie odnogi: Jasień Ostra - Mszana Dolna oraz Jasień - Przełęcz Przysłop.

Beskid Wyspowy
Mogielica, Chichoń, Przełęcz Ostra, Szkiełek, Łukowica, Pepówka, Łyżka, Jabłoniec, Limanowa, Miejska Góra, Limanowa.

Gorce
Turbacz, Kiczora, Przełęcz Knurowska, Runek, Lubań.

Beskid Sądecki
Dzwonkówka, Suchy Groń, Jaworzynka, Tylmanówka Rzeka (Baszta).

Beskid Sądecki i Beskid Niski (cz. zachodnia)
Stary Sącz, Popowice, Żeleźnikowa, Ostra, Makowica, Łabowska Hala, Runek, Jaworzyna Krynicka, Krynica, Huzary, Mochnaczka Wyżna, Izb, Hańczowa, Kozie Żebro, Regetów Niżny, Rotunda, Zdynia, Popowe Wierchy, Wołowirec, Bartne, Magura Wątkowska, Świerzowa, Kolanin, Kamień, Kąty (Grzywacka Góra).