Akcja Katolicka Diecezji Tarnowskiej spotkała się na ósmym dorocznym Dniu Społecznym. Tematem konferencji odbywającej się w roku kanonizacji papieża Polaka było „Nauczanie społeczne Jana Pawła II”.

Spotkanie edukacyjno-modlitewne AK DT, zorganizowane tradycyjnie w Centrum Formacyjno- Rekolekcyjnym „Arka” w Gródku nad Dunajcem, rozpoczęła Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego.

Po Eucharystii blisko 250 przedstawicieli stowarzyszenia zgromadzonych w auli wysłuchało dwóch wykładów księży profesorów Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Pierwszym prelegentem był ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka, znany członkom AK z licznych publikacji zamieszczanych w materiałach formacyjnych Akcji Katolickiej w Polsce, corocznie wydawanych pod jego redakcją. 

Ks. prof. Borutka przedstawił wykład zatytułowany: „Błąd antropologiczny w nauczaniu Jana Pawła II i jego skutki we współczesnym życiu społecznym”. – Cechą charakterystyczną nauczania papieskiego jest oparcie nauki społecznej na antropologii chrześcijańskiej. Człowiek jest i powinien być drogą Kościoła, jest jedynym stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego. Niestety, człowiek doszedł do swego urzeczowienia. Wolność, granicząca z samowolą i swawolą doprowadziła go do uzależnień i alienacji.

Błąd antropologiczny, wywodzący się z oświecenia, polegał na racjonalistycznym przeinaczeniu obrazu człowieka, prowadził do uznania jego bezgrzeszności i doskonałości. Marksizm natomiast głosił całkowitą zależność człowieka od uwarunkowań zewnętrznych. Personalizm chrześcijański ukazuje rację powinności moralnej w godności osoby ludzkiej. Papieski personalizm zwany jest komunijnym, wspólnotowym i dialogicznym – communio doskonali międzyludzką communicatio. Życie ludzkie ma sens wtedy, gdy stajemy się bezinteresownym darem dla innych, tak uczył św. Jan Paweł II i domagał się przestrzegania praw człowieka – mówił ks. Borutka.

Ks. Borutka omówił niebezpieczeństwa „błędu antropologicznego”, za Janem Pawłem II poddając krytyce koncepcje oświeceniowe takie jak: absolutyzację rozumu, negację grzechu pierworodnego i podał jego skutki – kryzys religijny w postaci kwestionowania podstawowych wartości, norm i zasad, prowadzący do agnostycyzmu i relatywizmu. Nasza epoka jest „kryzysem prawdy”. Filozofię postmodernistyczną cechuje dekonstruktywizm, owocujący w sferze myśli dyktaturą relatywizmu, a w sferze ludzkiej woli i działania – permisywizmem moralnym.

– Przed ludźmi wierzącymi stoi szereg wyzwań: powrót do klasycznych korzeni, pomoc w poszukiwaniu piękna człowieka i filozoficzno-zdroworozsądkowy namysł nad rzeczywistością. Integralna wizja osoby ludzkiej uwzględnia naturalny i nadprzyrodzony jej charakter. W Chrystusie zostało objawione, kim jest człowiek i jaką drogą pójść, by znaleźć życie. Należy przypominać wielką godność osoby, która ma głębokie zakorzenienie w Bogu; stawiać sobie wymagania – apelował prelegent.

Człowiek ma być podmiotem, celem, nigdy przedmiotem czy środkiem. Należy przywrócić prawidłowe rozumienie małżeństwa, rodziny, narodu i na tym budować konstrukcję życia państwowego i międzynarodowego. Traktować płeć jako istotny element tożsamości człowieka; dar, który nie ogranicza, ale wymaga właściwych form samorealizacji. Sprzeciwiać się temu, co obniża wartość człowieka z powodu różnic rasy, płci, pochodzenia społecznego, światopoglądu, urodzenia, wykształcenia, majątku – wychowywać do poszanowania praw osoby ludzkiej. Przyjąć postawę społecznej solidarności, budować cywilizację prawdy i miłości. I pamiętać, że nawet po odkupieniu człowiek jest podatny na grzech, dlatego nieustannie potrzebuje Bożego miłosierdzia. Wielka jest rola Kościoła i jego wyznawców w dawaniu czytelnego świadectwa Chrystusowej prawdy i Jego miłości. – Akcjo Katolicka – nie lękaj się- zakończył swoje wystąpienie ks. prof. Borutka.

Drugi wykład, zatytułowany „Duszpasterskie wyzwania wynikające z błędnych koncepcji człowieka”, przedstawił ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk, profesor UPJPII, kierownik katedry nauk społecznych, teologii pastoralnej, liturgiki i homiletyki Wydziału Teologicznego sekcja w Tarnowie UPJPII.

Prelegent w nawiązaniu do wcześniejszego wykładu zastanawiał się, jak błędne koncepcje mogą być rozbrojone, co wobec tego problemu – jako Akcja Katolicka -  duszpastersko mamy zaplanować. I odpowiadał: wobec zmasowanego, ośmieszającego Kościół działania, trzeba przetrwać samemu. Naszą odpowiedzią na krzykliwe wizje człowieka, stanowiące dyktat moralny, jest nasza formacja. Ks. Profesor przywołał postać św. Jana Pawła II- człowieka modlitwy, który godzinami trwał na adoracji. Trzeba najpierw być samemu przesiąkniętym rzeczywistością wiary, by dać coś innym. By pomóc człowiekowi, któremu dziś wmówiono zbyt szybko zbyt wiele, trzeba zawalczyć o człowieka, dostrzec w nim bliskiego. Kierować się miłością, a nie obojętnością, oschłością, oddaleniem.

Człowiek otrzymał od Stwórcy dwa dary – konstatował wykładowca – wolę i rozum. Jak zadziałać na człowieka, by nie skazać go na wolność, która go zabije? Przywrócić to, co jest zagubioną prawdą, organizować sympozja, dyskusje, które ukażą konsekwencje grzechu, dziś nierzadko grzech ukazywany jest jako sukces, jako miara nowoczesności, zachwiano bilans pomiędzy „być” a „mieć”, zadbano, by odczuwać głód nabywczy, redystrybuować dobro, odpowiadać na konkretną potrzebę – być razem. – Akcja Katolicka urzeka wspólnotowością – ocenił ks. Stolarczyk i zachęcał do zachowywania cennych relacji osobowych, przypominania prawd wiary, a także osobistego świadectwa. Po wykładach wywiązała się interesująca i dopełniająca temat dyskusja. Spotkanie zakończyło się wspólną modlitwą i błogosławieństwem bp. Jana Piotrowskiego.