Z Pasierbcem zetknąłem się jako kleryk tarnowskiego seminarium, ale najmocniej doświadczyłem niezwykłości tego miejsca, pracując jako wikariusz w nieodległym Tymbarku. Na pasierbiecki odpust ku czci Matki Bożej Pocieszenia wyruszała stamtąd co roku piesza pielgrzymka. Do udziału w niej nie trzeba było specjalnie zachęcać ludzi. Czuło się w ich obecności na pielgrzymim szlaku jakąś spontaniczność. Chcieli tam iść.