Kościół doznaje arytmii, zawału, kiedy oddala się od Serca Jezusowego

Beata Malec-Suwara Beata Malec-Suwara

publikacja 23.05.2022 18:10

Biskup tarnowski Andrzej Jeż przewodniczył Eucharystii dziękczynnej za 50 lat obecności i posługi księży sercanów w Koszycach Małych.

Kościół doznaje arytmii, zawału, kiedy oddala się od Serca Jezusowego Duchowość parafii w Koszycach Małych wyznacza rytm Serca Jezusowego. arch. parafii w Koszycach Małych

Uroczystość odbyła się 21 maja w kościele parafialnym w Koszycach Małych. Dziękczynnej Eucharystii za 50-letnią obecność i posługę księży sercanów w tej miejscowości przewodniczył biskup tarnowski Andrzej Jeż.

Pasterz Kościoła tarnowskiego w homilii mówił o religijnym i duchowym wizerunku diecezji tarnowskiej, ukształtowanym także bogatą kolorystyką wielorakich charyzmatów wielu wspólnot zakonnych posługujących na tym terenie. Podkreślił znaczenie charyzmatu księży sercanów wypływającego wprost z Najświętszego Serca Jezusowego.

- Kościół doznaje pewnej arytmii, zawału, kiedy oddala się od Serca Jezusowego, gdy jego serce nie bije rytmem Serca Jezusowego - mówił biskup, tłumacząc, że Serce Jezusa jest oknem, które zbliża nas do tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, ale także oknem na świat, kiedy umocnieni Słowem Bożym, sakramentami, modlitwą wchodzimy w świat mocą Bożego Serca, na nowo odnajdując piękno życia małżeńskiego, rodzinnego, odnajdując sens naszego życia - pracy, wysiłków i zmagań.

- Nie martwię się, że będziemy mieć puste kościoły. Jeżeli będziemy wspólnotami obecności Boga, jeżeli osoby konsekrowane, duchowni, kapłani, biskupi będą według Serca Jezusowego, będą kochać Boga i lud Boży, pełną miłością, będą dla Niego żyć i poświęcać się dla wiernych, wtedy to pragnienie przytulenia się do Boga przez wiernych będzie bardzo mocne - dodał.

Księża sercanie rozpoczęli posługę duszpasterską w Koszycach Małych 1 lipca 1972 roku i jej początek jest związany z klasztorem sióstr urszulanek. Posługiwały tutaj przez 66 lat. To przy klasztornej kaplicy zamieszkał pierwszy sercanin ks. Stanisław Marek Dadej, a już w 1973 dołączył do niego kolejny kapłan. Parafia w Koszycach Małych została formalnie utworzona 6 grudnia 1980 roku. Księża mieszkali przy kaplicy sióstr urszulanek do grudnia 1991 roku.

Od tego czasu działalność duszpasterską rozpoczęli przy nowo wybudowanym kościele parafialnym i zamieszkali w powstałym przy nim domu zakonnym. Tam też niemalże od początku zaczęli prowadzić rekolekcje dla młodzieży z całej Polski. Zostały pomyślane tak, by łączyły formację z aktywnością sportową. Co roku korzysta z nich kilka tysięcy młodych ludzi, odbywają się w różnych miejscach Polski i za granicą. Obecnie w koszyckim domu rekolekcyjnym księży sercanów schronienie znalazły ukraińskie rodziny.

Ponadto stąd także "wypływa" Sercańskie Centrum Duchowości, którego celem jest ożywienie kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w polskim Kościele. Odpowiedzialnym za to dzieło jest przełożony koszyckiego klasztoru ks. Damian Płatek SCJ. Tu powstają materiały duszpasterskie dla księży do wykorzystania w parafiach podczas nabożeństw pierwszopiątkowych. Są rozsyłane do wszystkich diecezji w Polsce.

Przy tej okazji trudno byłoby choć nie wspomnieć ks. Józefa Gawła SCJ, pierwszego przełożonego koszyckiego domu zakonnego, zakochanego w Sercu Jezusowym. Z Nim związał swoje kapłaństwo i Jemu je poświęcił. Jest autorem wielu książek i materiałów szerzących kult Bożego Serca. To on przy koszyckiej parafii założył prężnie działające Arcybractwo Straży Honorowej NSPJ. Przez wiele lat był krajowym opiekunem tego ruchu.

Innemu sercaninowi ks. Jerzemu Mądlowi parafia w Koszycach Małych zawdzięcza ogromne wsparcie ponad 70 świętych i błogosławionych, którzy w swoim życiorysie mieli choć jakiś motyw związany z kultem Serca Jezusowego. Ich relikwie wypełniają gabloty umieszczone w kościele przy chrzcielnicy. Najważniejszą wśród nich jest z pewnością św. Małgorzata Maria Alacoque. W czerwcu 2020 roku decyzją biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża została ogłoszona po Najświętszym Sercu Jezusowym drugą patronką koszyckiego kościoła.