Ten z ostatniej ławki

Przed uroczystością Chrystusa Króla w parafii odbyło się triduum dla mężczyzn z bł. Józefem Ulmą.

Mszy św. przewodniczy ks. Krzysztof Czech. Obok obraz rodziny Ulmów i ich relikwie na ołtarzu.
Grzegorz Brożek /Foto Gość

Triduum męskie w tym okresie to w parafii odkurzona tradycja. – Było za ks. Wątroby, potem trochę przygasło, ale do niego wracamy – mówi ks. Krzysztof Czech, proboszcz z Piwnicznej-Zdroju. Zaczęło się w czwartek 23 listopada. Mimo że był to dzień powszedni, w kościele zgromadziło się blisko stu mężczyzn. Na ołtarzu spoczywają relikwie rodziny Ulmów. – Była taka radosna myśl, by ich uroczyste wprowadzenie do parafii odbyło się podczas tej Mszy św., z samymi mężczyznami, ale panie by nam pewnie nie podarowały – uśmiecha się proboszcz. Wprowadzenie będzie zatem w pierwszą niedzielę Adwentu.

o Boga, czerpanie mądrości i mocy z nieba, w którym jest już bł. Józef Ulma, „mężczyzna – człowiek autentycznej i odważnej wiary z ostatniej ławki”, jak głosiło hasło pierwszego dnia. – Bo on zwykle siadał skromnie w kościele, w ostatniej ławce. To nie jest nic złego, ale wiemy też, że zdarza się, iż czasem w pierwszej siadają ci, którzy chcą się pokazać. On siadał w ostatniej, ale jego wiara na co dzień była niesamowicie żywa i prawdziwa – mówił ks. Czech w kazaniu. Przykłady? Regularna modlitwa w rodzinie, uczenie dzieci katechizmu i Ewangelii. Pismo Święte znał i praktykował.

– Charakterystyczne, że na czerwono w jego egzemplarzu Biblii była zaznaczona perykopa o miłosiernym Samarytaninie. O wierze Ulma mówił, że pobudza do myślenia, wznosi myśli na wyżyny i wyklucza myśli niskie – przypominał duszpasterz. Do panów w Piwnicznej-Zdroju mocno przemawia przykład bł. Józefa. – Każdy z nas popełnia błędy, ale ten błogosławiony pokazuje, jak mimo wszystko patrzeć w górę, w niebo. Poza tym, abstrahując od tego, że rodzinę spotkał po ludzku tragiczny koniec, to jednak Ulma pobudza tęsknotę za szlachetnym życiem – mówią panowie. Pytam ich o imiona. – My wszyscy jesteśmy, powiedzmy, Józefami – mówią. Dlaczego? – Bo w sumie my też jesteśmy z ostatniej ławki.