W miłosierdziu Bożym świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście – mówił za Janem Pawłem II proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Starym Sączu ks. Janusz Ryba, witając przybyłych na uroczystość parafian, strażaków, mieszkańców miasta, kapłanów oraz prosząc biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża, aby mury tej parafialnej świątyni przekazał we władanie Jezusa Miłosiernego, i aby miłosierdzie Boże rozlało się stąd na całą Sądecczyznę względem wszystkich, którzy tego potrzebują.

– O tej budowli słusznie mówicie „nasz kościół”. Wasz kościół parafialny będzie przez wieki świadectwem waszej wiary, pracowitości, ofiarności połączonej z wyrzeczeniem, a nade wszystko potwierdzeniem waszej miłości do Chrystusa, który pragnie mieć swoje mieszkanie pośród was – mówił bp Andrzej Jeż, dziękując za wysiłek budowy kościoła także proboszczowi i posługującym tu kapłanom. – Całej wspólnocie parafialnej życzę, byście kultywując Boże Miłosierdzie, żyjąc na co dzień jego przesłaniem, współpracując ze sobą i wspierając się wzajemnie, stawali się żywym obrazem Jezusa Miłosiernego – dodał.

Pierwsza łopata pod budowę konsekrowanego kościoła została wbita w 2007 roku, ale już w tymczasowej kaplicy, która zresztą służyła wcześniej trzem innym parafiom przy budowach świątyń, miejscowi oddawali kult Jezusowi Miłosiernemu. – Przy wyborze patrona kościoła był pomysł, by nosił on wezwanie św. Kingi, ale taki już jest blisko, więc inicjatywa upadła, a że jako kapłan wzrastałem na Bożym miłosierdziu, posługując w parafiach Bożego Miłosierdzia w Brzesku i w ciężkowickim sanktuarium, to właśnie to wezwanie zaproponowałem ówczesnemu ordynariuszowi tarnowskiemu Wiktorowi Skorcowi, a ksiądz biskup je zaaprobował – tłumaczy ks. Janusz Ryba, który jest duszpasterzem wspólnoty od początku jej istnienia, także jeszcze jako wikariusz starosądeckiej parafii pw. św. Elżbiety, z której nowa wyrosła.

W konsekrowanym kościele uwagę przykuwa duży obraz Jezusa Miłosiernego na tle starosądeckiej panoramy z ołtarzem papieskim, klasztorem klarysek i kościołem św. Elżbiety. Autorem wystroju wnętrza jest starosądecki artysta Andrzej Pasoń. W każdy piątek odprawiana jest tu nowenna ku czci Bożego miłosierdzia, która od trzech lat ma rozbudowaną formę i właściwie rozpoczyna się już o godz. 15 wystawieniem Najświętszego Sakramentu i Koronką do Bożego Miłosierdzia. Prywatna adoracja trwa do Mszy św. wieczornej, a w każdy pierwszy piątek przez całą noc.

Dodatkowy rys parafii nadają liczne grupy w niej działające i angażujące wielu wiernych. Prężnie działający Caritas to zastęp liczący ok. 20 kobiet. Kilkanaście róż żeńskich i męskich oraz dwie utworzone przez rodziców modlących się za swoje dzieci to z kolei ok. 400 osób odmawiających tu codziennie Różaniec. W tej parafii jest także bukiet 13 margaretek – założony przez kolejne osoby stale modlące się za kapłanów obecnych w parafii i tych, którzy w niej posługiwali choć chwilę. Każdy jest omodlony, nawet kiedy opuszcza Stary Sącz. To także liczny oddział KSM i parafialna scholka. Są tu ponadto Wspólnota Słowa Bożego oraz kręgi Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu.

– Ta parafia to nasze życie i czuję się w niej jak w domu, to nasze miejsce, w którym żyjemy i każdy z nas stara się od siebie dokładać, ile może i w czym jest dobry – zauważa pani Iwona Szczygieł, która była jedną z osób, które przy wyjściu z kościoła rozdawały uczestnikom uroczystości na pamiątkę obrazek z wizerunkiem Miłosiernego i świątyni oraz różaniec z zachętą do modlitwy Koronką do Bożego Miłosierdzia. Modlących się nią w tej parafii także nie brakuje.