Dzisiejszy wykład rozpoczyna kolejną część naszego studium, które w tym roku poświęcone jest Trzeciej Osobie Trójcy Świętej, osobie Ducha Świętego. Przez kolejne nasze spotkania będziemy chcieli patrzeć na naukę św. Pawła, który bardzo często kieruje nasze myśli ku osobie Ducha Świętego. Jednakże choć wielokrotnie w pismach Pawłowych słychać odniesienia do Trzeciej Osoby Trójcy Świętej, to wydaje się, iż trudnym zadaniem jest przedstawienie nauki św. Pawła o Duchu Świętym.

Niewątpliwie bardzo trudnym wyzwaniem jest próba nakreślenia nauki Apostoła Pawła odnośnie Trzeciej Osoby Trójcy Świętej, nauki o Duchu Świętym. Apostoł Paweł myśląc o Duchu Świętym pisze o Duchu Bożym (np. Rz 8,9.11.14; 1Kor 2,11; 3,16), ale w innych zaś tekstach używa wyrażenia Duch Chrystusa (np. Rz 8,9; 2Kor 3,17). Z drugiej jednak strony Ten Duch jest dla Pawła Tym, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych (Rz 8,11). Duch ten jest posyłany przez Ojca, ale też i przez Syna.

Warto zwrócić uwagę, iż w tekstach Pawłowych wyrażenia: „Chrystus w nas”, „Bóg w nas” czy też „Duch Chrystusa w nas” często występują obok siebie.

Apostoł Narodów pisze, iż Duch Boży prowadzi chrześcijan i dzięki Niemu uczniowie Chrystusa mogą mówić – mogą modlić się wołając: „Abba Ojcze” (Rz 8,14-15; Ga 4,6). Paweł uczy, że chrześcijanin jest świątynia Boga w której mieszka Duch Boży (1Kor 3,16.17; 6,19; 2Kor 6,16), a w Liście do Rzymian przypomina adresatom: „Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do nikogo nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w nas mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci, duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciało mocą mieszkającego w was Ducha” (Rz 8, 9-11).

Wieloznaczność i wieloaspektowość nauki Pawła o Duchu Świętym jest niewątpliwie widoczna. Mówiąc jednak o tym trzeba pamiętać, iż Apostoł nie zamierzał pisać traktatu o Duchu Świętym. Paweł wskazywał jedynie na działanie zapowiedzianego przez Chrystusa Ducha: „Będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy” (J 14,16-27).